Rusteloos wachten......

We zijn weer bijna compleet. Zaterdag komt oudste zoon thuis na een vakantie in Turkije van maar liefst 15 dagen. Hij is inmiddels 19 jaar en loopt niet in 7 sloten tegelijk, maar ik blijf bezorgd. Heb mijn kinderen het liefst dicht in de buurt. Al zal ik ze nooit of te nimmer tegenhouden als zij andere plannen hebben!!!!
Zo ook jongste zoon niet, die dit jaar voor het eerst met vrienden op vakantie ging. In Nederland weliswaar, maar  toch.....zijn vriendengroep is nogal een zooitje ongeregeld wat verantwoordelijkheid betreft.

Dit jaar vieren man en ik (en dochter) onze vakantie thuis. Geen stress, geen slapeloze nachten van te voren, geen lange autoreis en helaas ook GEEN ZON. Maar ja, als we naar Frankrijk waren afgereisd, 2 dagen onderweg, hadden we ook bewolking kunnen hebben. Ten minste, de paar keer dat ik het Europese weer meekreeg zat Frankrijk eveneens onder een dik wolkenpak verscholen. Dan is een caravan al snel te klein. En vochtig, wat weer slecht is voor mijn gewrichten. Had ik 2 jaar geleden in Normandië enorm veel last van.

Vorig jaar zijn we voor het laatst geweest. Met zijn viertjes naar het zuiden van Frankrijk. Oudste zoon ging, net als 2 jaar terug, niet mee. Wat een stress dat voor mij gaf, niet normaal. Ik had totaal geen vakantiegevoel en zag duizend beren op de weg. Wat als er met ons iets gebeurd? Hij zit daar moederziel alleen in Nederland. Wat als er met hem iets gebeurd.....
Nu weet ik wel dat een ongeluk overal kan gebeuren en niks zeker is in het leven. Maar dit jaar wilde ik eventjes zonder die stress. En dat is gelukt. Ik heb tot nu toe een heerlijk relaxte vakantie. Jammer genoeg wat weinig ondernomen. Dat lag uiteraard aan het weer (en mijn pijnlijke gewrichten....zucht). We hebben wel verschillende karweitjes van de 'to do-list' kunnen afstrepen en dat geeft veel voldoening.

Alleen een beetje jammer voor dochterlief. Zij mocht mee naar Spanje met een vriendin en haar ouders, maar bleef toch liever thuis. Volgens mij is zij stiekem net zo'n huismus als ik ben. Ik heb niet bepaald reizigersbloed door mijn aderen stromen. Gelukkig voor haar werd ze aangenomen bij de Jumbo supermarkt en kon ze eindelijk die felbegeerde Iphone kopen. Stond hoger op haar wensenlijstje dan een vakantie!!!

Wat de plannen voor volgend jaar zijn weet ik nog niet. Misschien dat we in het voorjaar weer een stedentripje doen. Liefst met zijn allen net als ons geweldige tripje Parijs. Misschien dat manlief en ik net 'voor het seizoen' een paar daagjes pakken. We zien wel. Nu nog even rusteloos wachten tot oudste zoon weer veilig aangekomen is.........

En als ik deze collage zie, dan krijg ik weer even dat mooi-weer gevoel van vorig jaar: