zaterdag 30 maart 2013

Venus vs Mars

Het was me afgelopen week weer heel erg duidelijk dat wij vrouwen van een hele andere planeet komen dan onze mannen. En dat het ook niet leeftijdsgebonden is hoe mannen denken.

Ik had afgesproken met een vriendin om naar de schouwburg te gaan. We waren een beetje over en weer aan het berichten wie zou rijden dus ik vroeg aan mijn man die late dienst had: rij jij zometeen zelf naar je werk of kun je met iemand meerijden? Hij reed zelf.
'Waarom dan', vroeg hij.
'Ik ga naar de schouwburg', antwoordde ik.
En toen kwamen daar de bijna legendarische woorden: Dan kun je toch met de fiets.

Afijn, we hebben sinds een paar maanden een ander, goed rijdend, tweede autootje waar ik ook mee overweg kan. Maar ik moest even met oudste zoon (21 jaar oud) overleggen, want stel dat hij eerdere plannen had gemaakt. Dan was er een probleem. Een berichtje gestuurd en hij vroeg meteen waar ik de auto voor nodig had. Toen ik het over de schouwburg had, kreeg ik een berichtje terug. 'Dan kun je toch met de fiets'.

's Avonds haalde ik mijn vriendin op en begon bovenstaand verhaal te vertellen. Nog voordat ik klaar was met vertellen wist zij al wat ik bedoelde want haar man had zo ongeveer hetzelfde gezegd: Dan ga je toch met de fiets.

Nu is de schouwburg inderdaad niet heel erg ver fietsen. Maar snappen mannen dan niet, dat als wij vrouwen een avondje uitgaan, wij niet helemaal ingepakt (sjaal, oorwarmers, wanten) ergens aan willen komen, verwaaid haar en een loopneus van de kou. Snappen ze dat echt niet???

We zijn dus gewoon met auto gegaan, naar een voorstelling met alleen maar mannen...lol....


De Bourgondisch Belgen. De poster klopt niet helemaal, want bij deze voorstelling was het Arie Koomen die het zaakje aan elkaar praatte. Best veel gelachen, maar soms ook niet. Want ja, heey, die typische, schunnige mannenhumor is iets teveel 'MARS'.

Nu nog even wat Paasei-humor er in gooien.........denk hieraan als je een eitje eet....hihihi.....


Ik wens iedereen een heel fijn Paasweekend!!

woensdag 27 maart 2013

Begrijpend lezen

Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je iets leest en dat het in werkelijkheid iets heel anders is dan het beeld wat je in je hoofd krijgt. Mij overkomt dat regelmatig, want begrijpend lezen is nooit mijn sterkste kant geweest. Laatst ook weer en ik vond mijn versie eigenlijk veel leuker.
Ik zal het even uitleggen.....

Op Twitter zag ik dit berichtje voorbij komen:




Ikea-tv als eerste bij zuiderburen

'Wat leuk' dacht ik. Een nieuw programma. Gaat zeker over hoe je het Billy bouwpakket op de snelste manier in een boekenkast veranderd. Of leuke tips met Ikea 'hacks'. Die vind je ook zoveel terug op internet. Een bestaand Ikea product dat of op een andere manier gebruikt wordt, of zodanig gepimpt wordt dat zelfs de die-hard Ikeafan zou denken dat het een duur design-stuk van een gerenommeerd ontwerper is.
Bijvoorbeeld deze saladeschalen die gegroepeerd en omgekeerd onder een zwevende kast gezet een heel apart effect geven.....je moet er maar op komen.


Op deze site (klik) is nog veel meer terug te vinden. Ik begon me al een beetje te verheugen op IKEA-tv. Totdat ik op de link in het twitterberichtje klikte.....

Wat blijkt: Ikea gaat eigen smart-tv's verkopen in hun grote woonwarenhuis. Ik was best een beetje teleurgesteld :-(
Misschien moet ik toch maar Reinout Oerlemans van Eyeworks een mailtje sturen, want ik vind mijn idee TE leuk om te laten schieten. Wie weet staat mij een nieuwe carrière te wachten als bedenkster van nieuwe programma-formats. Met mijn kronkelhersens en fantasie moet dat toch niet zo moeilijk zijn. Enneh.....jullie hebben het als eerste hier gezien!!!

zaterdag 23 maart 2013

Terug naar Oegstgeest.....

.....eigenlijk 'Terug VAN Oegstgeest'. Oftewel hoe een uitstapje een survival-avontuur werd ;-)

Afgelopen donderdag was ik de gelukkige (vijfde keus, maar dat mag de pret niet drukken...lol) die met vriendin Gosia mee mocht naar de Hortus Botanicus in Leiden. Zij had gratis kaartjes via de krant en wilde er graag heen om haar nieuwe camera-onderdelen uit te proberen. Omdat de trein prijziger was dan met eigen vervoer gingen we gewoon lekker met de auto. Gelukkig voor mij is Gosia niet zo'n bangerik op de weg dan ik. Tomtom stond aan en wij babbelden er vrolijk op los. Totdat de Tomtom er opeens mee ophield. Batterij leeg en de oplader werkte niet goed. Dan de borden naar Leiden maar volgen. En we babbelden nog steeds. Totdat Gosia ineens vanuit haar linkerooghoek een vliegtuig aan zag komen. Waar zitten we eigenlijk??
Tja.........

We waren dus ietsie pietsie te ver gereden. Meteen de afslag gepakt en weer terug. Andere oplader voor Tomtom gezocht in het handschoenvakje en verhip, hij deed het weer. De rest van de autorit was een fluitje van een cent en al snel kwamen we op het geadviseerde parkeerterrein terecht. De Hortus is namelijk in de binnenstad en heeft geen eigen parkeergelegenheid. Gosia ging een parkeerkaartje kopen en ik bestudeerde de stadsplattegrond. Hoefde niet volgens Gosia want zij had immers een navigatie-app op haar telefoon. Voelen jullie hem al aankomen???

Die app heeft ons volledig de verkeerde kant uitgestuurd. Ik had daags tevoren nog opgezocht hoelang het lopen was van de parkeerplaats naar de Hortus. Ongeveer 10 minuten. Toen we zo'n twintig minuten aan de wandel waren, kregen we allebei argwaan.


Het muntje viel pas helemaal toen we het plaatsnaambord Oegstgeest tegen kwamen.  WE LIEPEN LEIDEN UIT!!! Gelukkig stond er weer een plattegrond in de buurt. Even bestudeerd en wat bleek, we waren juist verder weg van de Hortus en moesten dat hele stuk weer terug. Maarrrr......als we niet verkeerd waren gelopen, hadden we nooit deze ooievaars in het wild gezien.....

....of dit stukje Leiden....


Het wandelleed was snel vergeten. We hadden zelfs de grootste lol, want eenmaal bij het station hebben we ons eigen navigatiesysteem gemaakt. Een foto van de stadsplattegrond met mijn vinger op de plek van de Hortus Botanicus. Who needs apps...ha...we don't!!!


We kwamen al snel op de plaats van bestemming en na een warm bakkie met een overheerlijke punt pruimentaart gingen we de Hort(us) op. Gosia kon zich heerlijk uitleven met het maken van macrofoto's (kan ik niet laten zien, want ze heeft ze nog niet geüpload). En ik was ook in mijn element. Beetje fotootjes maken met mijn pocketcameraatje (mijn hobby is schrijven, niet fotograferen), beetje binnen gluren in de gebouwen die aan het Hortus terrein grensden en mensen kijken. Jammer dat het buitengebeuren nog in winterstand was en dat niet alles open was i.v.m. renovatie. We moeten gewoon een keertje terug als het beter weer is.

En dan nu.......mijn fotokes.....






Vooral deze doorkijkjes vond ik geweldig......al hebben die weinig met de natuur te maken...


Al met al was het een zeer geslaagde dag ook al verliep ie niet helemaal rimpelloos. Moraal van dit verhaal: met apps kom je nog eens ergens....behalve op de plek van bestemming....hahahahaha..

Oh ja, wie dacht dat dit blogje over het boek van Jan Wolkers ging? Sorry hoor, ik heb het boek nooit gelezen, maar als biebmiep wel heeeeeel vaak in mijn handen gehad ;-)


zondag 17 maart 2013

Een waar paradijs

Laatst heb ik toch zo'n leuk uitstapje gemaakt met vriendin Natasja, daar MOET ik over bloggen. Via een blogbuurtje op FB kwam ik achter het adres van een curiosa paradijs niet zo heel ver bij ons vandaan. Nadat Natasja en ik samen de website hadden begluurd stond het meteen vast dat we daar ECHT heel snel heen moesten. Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen vrijdag waren we allebei vrij en togen we er op uit. En hier kwamen we terecht.........


....heb ik iets teveel gezegd??!! Ik dacht het niet. Ik zal eerst prijsgeven waar je dit paradijs kunt vinden:

De Korte's Kuriosa in Zevenbergschen Hoek

Ben je er een keer in de buurt dan is dit een echte aanrader. Er is zo ontzettend veel te bekijken. Wij maakten eerst buiten een rondje en zagen prachtige stalramen, zinken baden, leuke tuinornamenten. Na een half uurtje snuffelen waren we inmiddels tot op het bot toe verkleumd, maar dat mocht de pret niet drukken. In de grote loods zou het vast een stuk aangenamer zijn. Nou....niet dus...hihi. Met de druppels onder onze neuzen gingen we verder op schattenjacht. Want een schatkamer was het zeer zeker. Prachtige kasten, bedden en andere meubeltjes. Koffers, brocante huisraad, glas in lood, noem maar op. Alles was er te vinden. En ja....ook een heerlijk brandende kachel en zelfbediening voor koffie of thee. Nou, wij konden wel een opwarmertje gebruiken. De waterkoker aangeslingerd en genoten van de warmte van de thee en de kachel. We waren helemaal alleen in die grote loods. Heel af en toe zagen we de eigenaar voorbij lopen, maar toen we van ons warme theetje genoten, waren we ff alleen. En dan zijn we soms een beetje gek.....


 (foto met de zelfontspanner gemaakt)

Ik: Zeg Natasja....'t is wel erg kou he. Had ik nu mijn vossenbontje maar aangedaan.
N: Uh vossenbontje? Je had toch een hermelijn?
Ik: Nou meid, ik heb beide, maar ik weet echt niet meer in welke kast ik ze gelegd heb (er waren een stuk of 50 kasten misschien wel meer, in de loods aanwezig)

En dat alles op een beetje bekakte freule-toon. Gegierd van het lachen
Toen we ook nog de chocolaatjes oversloegen en allebei een doosje Jip en Janneke-krentjes opsmikkelden, kwamen we helemaal niet meer bij........zie hier de twee linkerhanden.....een kinderhand is snel gevuld...lol...

Dit paradijs gaan we zeer zeker nog een keer bezoeken maar dan met iets warmer weer!!!
Oh ja, ik heb ook nog iets gekocht. Een halve, roestige wildkroon en een schuimspaan. Vergeten een foto te maken. Komt nog wel een keer.........

maandag 11 maart 2013

Gezwicht.

Wat me nu toch is overkomen!! Ik heb me zomaar laten verleiden tot het kopen van een 'dieet-boek'. Nooit eerder heb ik geld uitgegeven aan een boek over de nieuwste afslankmethode. Geen Montignac of Sonja Bakker boek in huis. Sterker nog......ik heb zelfs nog nooit zo'n soort boek van de bieb meegenomen en ik werk daar nota bene. Maar nu ben ik dan toch gezwicht. De titel alleen al sprak mij aan. En voordat ik het boek kocht, had ik op internet het eerste hoofdstuk gelezen en ik kon mij daar wel in vinden eigenlijk. Dus.....nu ben ik de trotse eigenaar van een dieetboek en ik wil niet eens lijnen. Ben wel een paar kilootjes te zwaar maar die neem ik voor lief. Dat komt omdat ik enorme vreetbuien krijg zodra het woord 'lijnen' in mijn hoofd zit. Daarom doe ik er (nog) niet aan mee. Maar zeg nooit nooit natuurlijk, want wat niet is kan nog komen. Wat is nu die titel die mij zo aan sprak?? Komt ie:



Zie je die kleine lettertjes......Elke dag chocolade, 12 kilo eraf. Dat geloof ik niet echt hoor. Ik eet  iedere dag chocolade (op dit moment zijn bokkepootjes favoriet, want dat dunne diplaagje aan de buitenkantjes is net genoeg voor mijn dagelijkse behoefte), maar ben nog geen gram afgevallen. Komt waarschijnlijk omdat ik vaker dan 1 keer op een dag de koekjestrommel openmaak....oeps.

Nu is een groot deel van hoe zwaar we zijn genetisch bepaald. De één heeft geluk en kan eten zonder aan te komen en de ander....tja.....heeft dat geluk niet. Wat mij vooral fascineerde was de link die gemaakt werd naar onze slanke medemens die heus niet altijd op een houtje zit te bijten. Op een verjaardag gewoon een toastje brie neemt en een wijntje drinkt. Slanke mensen eten wat ze willen, ze eten alleen niet te veel. En dat is een heel belangrijk gegeven.

Als ik mezelf alles wat ik lekker vind zou ontzeggen, word ik diep ongelukkig. Het boek schrijft juist voor dat je moet genieten. Word bewust van wat je eet, straf jezelf niet af als je een keertje zondigt en geniet van je eten. Eet alleen niet te veel. Ik ga nog steeds niet lijnen, maar dit boek is gewoon een leuke eyeopener met tips waar je wat aan hebt. Lekker leesvoer ;-)

vrijdag 8 maart 2013

VOOR & NA

Ik ben de laatste tijd helemaal in de ban van die geweldige Annie Sloan-verf. Mijn poppencommode had ik al onder handen genomen, maar ik wil er nog steeds iets op sjabloneren dus daar kom ik later nog eens op terug. Nu laat ik mijn nieuwste project zien. Een nachtkastje van het oude meublement van mijn ouders. Ik moet zeggen dat het aardig gelukt is. Nog niet perfect, maar al doende leert men. Eerst de foto.......


 Ik zelf vind dat het kastje enorm is opgeknapt van dat likje verf ;-) Toch ben ik niet helemaal tevreden. Het doorschuren is een vak apart en dat vak beheers ik nog niet echt. Voorlopig doe ik er niets meer aan, want twee keer hetzelfde doen is niet leuk. Ik ben al weer na aan het denken over mijn volgende verfklus. Al ga ik eerst maar eens op onderzoek uit om filmpjes te vinden over het doorschuren van meubeltjes. Als iemand een goeie site weet, dan hoor ik dat graag!!!!


zaterdag 2 maart 2013

Gespot bij W.ibra en nog wat.....

Voor wie van kant houdt volgt een belangrijke mededeling!!
Vandaag was ik even bij W.ibra voor de pannen-aanbieding toen ik ineens deze rolletjes kant zag liggen. Maar liefst 5 meter voor 1,49. Ik heb het niet nagemeten, want ook al zou het minder zijn dan 5 meter, in een mooie glazen pot staat het geweldig dus ik ben heel erg blij met mijn aankoop ;-)


Oh ja, ik heb ook nog een pan gescoord. Mijn ma zelfs twee, want die was mee.

Donderdag heb ik iets gedaan wat ik nog nooit had gedaan. Nou ja, ik heb wel eens een dansworkshop gevolgd. Meerdere zelfs. Buikdansen en Afrikaans dansen..........


Wow, kijk die foto's. Toen had ik mijn krullen nog. Nu niet meer. Laatst bij de kapper gevraagd hoe dat kan. Schijnt dat een haar 2 tot 6 jaar groeit en 12 keer kan vernieuwen. Nu heb ik haarzakjes die haren met een flauwe slag produceren.....grrrrr. Ik wil mijn krullen terug!!! Gelukkig is de hoeveelheid haar nog niet minder geworden en wacht ik geduldig af. Want volgens mijn berekeningen moet ik over ongeveer 5 jaar weer ander haar krijgen.

Oh ja, terug naar het dansen. Afgelopen donderdag heb ik een proefles choreo-dansen gevolgd. Gelukkig zijn hier GEEN foto's van gemaakt. Ten eerste omdat ik toevallig hetzelfde tuniekje aanhad als bij het buikdansen (om mijn buikje te verhullen) en ten tweede omdat het er niet zo gelikt uitzag. We kregen les van Stefan Spaans (website) Valt nog niet mee om iets na te doen wat een professionele dansleraar voordoet. De eerste stukjes gingen nog wel, maar het werden steeds mee stukjes. En dat moest uiteindelijk allemaal achter elkaar geplakt worden tot 1 geheel op de muziek van JunkieXL (Little Less Conversation) Ik heb gegierd van het lachen, want deze ouwe taart bakte er niks van. Was op zich hartstikke leuk om te doen, al dacht mijn lijf daar anders over. Bij de warming-up kreeg ik al problemen. Maar ik heb de les helemaal afgemaakt hoor. Had ik de spierpijn wel voor over.

Trouwens ook vreselijk gelachen op de weg ernaar toe. Mijn vriendin Gosia (naast mij op de rechterfoto) kwam mij ophalen en ik kreeg een hele rare gewaarwording toen ik bij haar in de auto zat. Ik voelde iets warms op de zitting en begon even aan mijzelf te twijfelen. Liet ik van de zenuwen mijn blaas leeglopen???? Gelukkig niet. Ik vroeg aan Gosia of het de stoelverwarming kon zijn. Zij zei meteen: dacht je dat je in je broek plaste....hilarisch moment. Wat leuker was op het moment zelf dan nu ik het hier vertel.

Maar uiteindelijk weer een droom uit elkaar gespat. Ik had plannen om Zumba-lessen te gaan volgen, maar dat kan ik met dit lijf op mijn buik schrijven.....zucht......Ik blijf maar gewoon wandelen.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...