donderdag 31 januari 2013

Poppencommode

Yes, ik heb hem uit de schuur geplukt....mijn poppencommode. Ooit daar beland als onafgemaakt project. Al was project een groot woord. Ik had het klepje losgemaakt en het laatje opgeschuurd. That's it. Daarna dus jaren in de een hoekje in de schuur gestaan. Verschillende keren moeten redden van de opruimwoede van manlief. Want weggooien....neeeeeee, echt niet. Nu dus projectpoging 2.

Maarrrrr........ik weet niet goed hoe en wat. Dus ideeën zijn meer dan welkom. Aan afschuren heb ik een hekel aan dus het moet iets met kalkverf (Annie Sloan is geweldig) of beplakken worden. Wie oh wie helpt mij. Dus niet komen met 'oh wat een schattig kastje' , want dat weet ik wel...hihi....
Tips en trucs heb ik nodig van mijn creatieve blogburen. Nu meer dan ooit. Het moet een pronkstuk in de kamer worden. Alhoewel....als wc-rolhouder in het kleinste kamertje kan ook nog natuurlijk. Past alleen niet zo veel in ;-)

De afmetingen van het kastje zijn h45xb35xd18, het klepje kan open en er zit een laatje in met houten knopjes. Ik ben zo benieuwd of er een idee uit komt wat uitvoerbaar is voor mij (niet zo handig en weinig geduld), want dit stukje uit mijn jeugd hoort een ereplaatsje te krijgen.......


zondag 27 januari 2013

Heerlijke herinneringen

Wat kan ik toch genieten van een nostalgische bui. Vandaag verdwaalde ik op Pinterest en kwam de leukste dingen van vroeger tegen. Met stip op nummer 1: ROLSCHAATSEN. Jeweetwel, die verstelbare met die rode bandjes. Je kon er jaren mee doen, want ze groeiden mee.

En ik kon hard op die dingen, dat wil je niet weten. Overal bang voor (klimrek, zwemmen en zo), maar op rolschaatsen was ik onbevreesd. Gingen we met een groepje naar een stil geasfalteerd straatje en racen maar. Dat waren nog eens tijden.

Wat kwam ik nog meer tegen. Nou....deze dus.....


Ik had precies zo'n zelfde doos en als ik goed zoek weet ik bijna zeker dat ik hem terugvind op mijn zolder, want alles is mee verhuisd toen ik trouwde. De mooiste spiraalfiguren kon je hier mee maken. Ik was daar uren zoet mee.

Wat ik ook nog steeds heb is het kastje op deze foto. Waar die pop op ligt.....


Het is ooit in de schuur beland omdat ik wat mee wilde doen, maar helaas is dat nooit gebeurd. Weggooien kan ik niet. Misschien haal ik het weer naar binnen. Laat ik het goed droog worden en maak ik er nog wat van ;-)


Begin deze maand ook al zoveel plezier gehad met oude foto's kijken. Ik heb er een heleboel gedigitaliseerd. Grappig zijn de foto's door de jaren heen met mijn neef Peter. We schelen precies 50 weken in leeftijd........


Op de onderste foto was mijn haar heel ingenieus opgestoken. Ik kan me nog herinneren dat dat best een karwei was bij de kapper. Op de achtergrond zie je nog net een bruidspaar. Dat zijn mijn oom en tante, het was hun trouwdag. De foto's zijn gemaakt in een park waar ik nu op uitkijk als ik op mijn werk ben.

En wat dacht je hiervan. Samen met twee nichtjes op het 40-jarig huwelijksfeest van mijn opa en oma.

Zoveel geweldige herinneringen en hier was ik nog maar 6 jaar.

Om het plaatje compleet te maken plaats ik meteen de trouwfoto van mijn opa en oma en eentje die gemaakt is toen 1 van hun zonen trouwde.


Ik vind het geweldig. Die foto's zijn voor mij van onschatbare waarde. Daarom voel ik mij een stuk geruster nu ik er een hoop gescand heb. Ik kan nog uren doorgaan, maar dan wordt mijn blogje zo lang. Bewaar ik voor een volgende keer.



donderdag 24 januari 2013

Op de valreep.....

.........ook nog even een winters blogje.


Afgelopen weekend snel een paar foto's gemaakt in de tuin. Een wandeling maken om mooie plaatjes te schieten was even niet weggelegd voor mij. Als ik 10 meter met snowboots aan loop voelt het alsof ik vanaf mijn heupen uit losse onderdeeltjes besta en dat is pijnlijk. En met gewone laarsjes ben ik veel te bang om uit te glijden en een smak te maken.  Dus veel binnen gezeten of de fiets gepakt. Gelukkig waren de fietspaden goed begaanbaar. Tot overmaat van ramp moest mijn pa weer opgenomen worden. Drie keer binnen een maand...poehpoeh...'t is wat. Ook al mocht hij na twee dagen weer naar huis, het was toch wel even druk en zenuwenwerk. Vooral de autoritjes van en naar het ziekenhuis. Ramen die aan beide kanten een ijslaagje hadden en dus slecht zicht in het donker. Van mij mag het gaan dooien.....sterker nog, van mij mag het gaan zomeren ;-)

Blijkt trouwens dat mijn man ook niet onaardig kan fotograferen. Met mij als model....hihihihi......



Ik heb hem maar meteen als profielfoto gebruikt, want die zomerfoto kon echt niet meer........



zondag 20 januari 2013

Ademloos uitgelezen

Ik heb weer zo'n prachtig boek gelezen dat ik het even moet melden. Helaas heb ik nu last van een.......

Hebben jullie daar ook wel eens last van?

Ik lees meestal 's avonds op bed voordat ik ga slapen, maar dit boek is zo mooi dat het zaterdag mee naar beneden ging. Ik was vrijdagavond (nacht) al aardig opgeschoten en ongeveer bij bladzijde 400 gebleven, maar het moest uit. Ademloos las ik bladzijde na bladzijde tot aan de laatste....562!! Het kon mij niet snel genoeg gaan. Het is een boek waar alles in zit. Zowel romantisch, tragisch als ontroerend. Het laat je niet los, je wordt letterlijk het verhaal in gezogen.
Oh, misschien wel handig als ik even de titel vermeld...hihi.....

Tegenlicht van Esther Verhoef!!


Ik ga niks verklappen over het boek. Jullie mogen het zelf ontdekken. Dus allemaal naar de bieb morgen ;-)
 


vrijdag 11 januari 2013

Da's nu wel duidelijk....

.....dat ik echt geen producten met lactose moet eten. Man oh man, wat ben ik moe vandaag en ik weet waarom. We hadden nog wat lekkere kaasjes over van gisteren (weer een jaartje ouder geworden) en die smeerde ik kwistig op mijn lunchbroodje. De ene helft met mascarpone, de andere helft met notenkaas. En dan gaat het dus mis. Vage hoofdpijn, beetje misselijk, lichtelijk depri en vreselijk moe. Ik zou na ruim een jaar met de wetenschap dat ik intolerant ben voor lactose toch beter moeten weten. Nou ja...lesson learned en hopelijk gaat het morgen beter.

Het waren sowieso weer vermoeiende dagen, want mijn pa kwam voor de tweede keer binnen 2 weken in het ziekenhuis te liggen. Toen hij op oudjaarsdag naar huis mocht, kreeg hij diezelfde avond last van een buikgriep. Waarschijnlijk hebben toen de medicijnen niet echt zijn werk kunnen doen (te snel weer eruit) en afgelopen woensdag kreeg hij het weer benauwd. Niet zo erg als de eerste keer, maar de dokter achtte het verstandig dat ie toch naar het ziekenhuis ging. Dat betekende voor mij dat mijn pa voor de allereerste keer in mijn 49-jarig leventje niet op mijn verjaardag was. Maar ik heb donderdag een groot stuk rijstevlaai naar het ziekenhuis gebracht ;-) , want hij knapte gelukkig heel snel op. En vandaag.......mocht hij weer naar huis. Heb ik nog snel wat lekkers bij elkaar geraapt zodat hij en mijn ma nog een after-party konden houden....hihi.

Ondanks alles heb ik toch weer een geweldige verjaardag gehad. Woensdag, na mijn werk, kreeg ik mijn eerste cadeautje van dochterlief. Ik werd getrakteerd op een lunch. Echt gezellig. Gelukkig waren we al thuis toen mijn ma belde......zie hierboven....

Donderdagavond kwamen mijn vriendinnen op visite en dat werd weer een hilarische bende. Net als vorig jaar hebben we vreselijk gelachen en ik hoop dat ik nog vele verjaardagen mag vieren met deze lieverds. Zij en mijn gezin hebben me weer verwend, maar hun gezelschap was het mooiste cadeau!!!!


Van dochter Daphne kreeg ik ook nog roosjes die ik wel heel erg snoezig vind staan op mijn voormalig kerstplateau......zo kan ik het nog even laten staan, want opruimen is niet mijn sterkste kant.


woensdag 2 januari 2013

HELLUP.....mijn neus groeit......

Maar voordat ik met mijn eerste onzinverhaal van 2013 begin, eerst even dit.......

afbeelding van www
Laten we er met zijn allen een mooi jaar van maken en vooral heel veel genieten ondanks de crisis!!! 

Het laatste stukje van 2012 werd toch net even wat drukker dan de bedoeling was. Na een paar heerlijke Kerstdagen werd mijn pa donderdags ineens met spoed in het ziekenhuis opgenomen.  Hij heeft copd en kreeg een vreselijke benauwdheidsaanval. Gelukkig sloegen de medicijnen snel aan, maar hij mocht pas na het weekend weer naar huis. Aangezien mijn ma geen rijbewijs heeft, was ik de taxichauffeur. En da's helemaal niet erg. Ik doe het met liefde en plezier. Dan heb je alleen wat minder tijd om onzinverhaaltjes op blogger te schrijven en dat overleef ik wel ;-)

Maar hier ben ik dan. Met mijn groter gegroeide neus. En het is niet eens een gevalletje 'Pinokkio liegt'. Was de oplossing maar zo simpel. Ik zou voortaan alleen maar de keiharde waarheid vertellen. Zelfs geen leugentjes om bestwil meer. Hoe ziet dat er over zo'n 30 jaar uit? Want het is een bekend gegeven dat je neus EN oren je hele leven blijven groeien. Bof ik nog dat ik geboren ben met hele, kleine bescheiden oortjes. Daar hoef ik me voorlopig niet druk om te maken. Maar die grote gok. Tjonge, ik moet wel 100 foto's maken voordat ik er 1 heb waar die neus niet het hele beeld vult. Aan de andere kant.....soms zie je van die omgebouwde types met een heel klein neusje en dan kloppen de verhoudingen toch ook niet meer. Lijken het net mislukte barbiepoppen. Die zijn iets teveel doorgeslagen bij de plastisch chirurg.

Dan maar een iets groter reukorgaan. Het viel me gewoon op toen ik afgelopen week oude foto's aan het digitaliseren was. Ik kwam een portretfoto tegen van zo'n 30 jaar geleden en daar was mijn neus toch echt een stukske kleiner. Ik zeur er wel over, maar lijd er niet onder hoor!!! Om dit te bewijzen plaats ik gewoon de vergelijkingsfoto, dan weten jullie dat je je om mij geen zorgen hoeft te maken..........

En......lijk ik er nog op????

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...