woensdag 19 november 2014

Man, man, wat een dag.

Het is inmiddels al weer een nare herinnering, maar 12 november was niet echt een dag om in te lijsten. Meer eentje om door de papierversnipperaar te halen....

Het begon allemaal heel normaal. 's Ochtends moest ik werken en aansluitend deed ik meteen een paar boodschapjes in de stad. Als ik toch in de buurt ben......
Rond twee uur was ik thuis en had ik zin in iets warms. Gelukkig was er nog over van de kippenstoofpot van de vorige dag. Zoooooo lekker.....paar boterhammen erbij en smullen.


Ik had net een bordje opgeschept toen de telefoon ging. Was mijn moeder. De huisarts was langsgekomen en vond het verstandig dat mijn pa een paar dagen naar het ziekenhuis zou gaan. Vanwege zijn copd had hij te weinig zuurstof in zijn bloed en even 'bijtanken' kon geen kwaad. Het was geen acute opname dus ik kon eerst op mijn gemakje eten en heb daarna ook nog een bakkie nescafé gedronken. Ik was ff na drieën in het ziekenhuis. Tja, je weet wel wanneer je aankomt, maar niet wanneer je naar huis gaat. Er was die ochtend brand geweest in het ziekenhuis in het naburige Bergen op Zoom en daarom nog eens extra druk op de spoedeisende hulp in 'ons' ziekenhuis. Afijn, om kwart over 5 lag mijn pa op een kamer en zijn mijn ma en ik naar huis gegaan om te eten. Tussen het kokkerellen door bij mij thuis ook nog alle spulletjes en vitrage van het raam weggehaald, want de volgende dag werden er een nieuw kozijn en voordeur geplaatst.

Ondertussen begon ik de moeheid van deze dag te voelen. Het liep toch allemaal anders dan normaal en het was niet de rustige dag die ik voor ogen had gehad. Na het eten weer terug naar het ziekenhuis. Héhé, ff zitten.....niet dus. Mijn ma was 1 inhalator van mijn pa vergeten (en die hadden ze niet in het ziekenhuis) dus taxi-Marion kon een extra ritje maken. En het was druk op de weg, niet normaal. Dit kwam omdat er aan een belangrijke doorgaande weg gewerkt werd....zul je altijd zien......
Eenmaal terug heb ik niet meer gezeten, maar ben meteen met mijn ma weer vertrokken. Juist omdat de volgende dag die kozijnen zouden komen. Ik wilde lekker met mijn voetjes omhoog op de bank. Mijn pa was verder toch in goede handen!! (Mocht vrijdags weer naar huis...heeft nu thuis zuurstof)

De avond kabbelde voort. Ik plaatste nog een 'ben zoooooo moe'-status op facebook en zat al half in mijn pon (met fleecevest erover en spijkerbroek er nog onder....hihi...ma Flodder) een beetje weg te doezelen. Rond 10 uur hoorde ik vreselijk hard gehuil van het 4-jarig buurjongetje. Komt vaker voor dus ik schenk daar geen aandacht aan. Op een gegeven moment leek het alsof hij buiten voor mijn raam stond te huilen. Ik gekeken maar ik zag niemand. Er was nog een geluid dat ik niet kon plaatsen. Geluid van de tv uitgezet, maar nee....ik kwam er maar niet achter wat het was......

Tegen half 11 werd er aangebeld. Vreemd, zo laat. Ik kon het silhouet van een vrouw zien (was nog mijn oude voordeur) dus ik durfde wel open te maken. Was het buurmeisje (is de moeder van het buurjongetje, huis is van haar ouders die altijd op de camping zitten, zij woont er met zoontje, haar zus en af en toe hun vriendjes....gecompliceerd) die nogal paniekerig zei dat wij naar buiten moesten. In mijn vermoeide verwarring reageerde ik met 'waarom???' Toen ze zei dat er brand bij hun was, viel mijn muntje nog niet. Ik dacht wat moet ik daar aan doen......112 bellen of zo? Toen ze zei dat het ook naar ons kon overslaan werd ik pas wakker. Ik heb even hartstochtelijk gevloekt (paniekreactie) en heb naar boven geroepen dat we allemaal naar buiten moesten: brand bij de buren. Dochter lag al op bed, manlief boven tv te kijken (misschien zelfs weggedoezeld), zoon was zo beneden. Zo kwam het dat we deze woensdagavond buiten in de kou stonden.

De hulptroepen waren er snel. Heel ons woonerf stond vol. Twee brandweerwagens, politie, ambulance en dierenambulance....gelukkig geen slachtoffers. Moeder en kind wel wat rook ingeademd, de kat oké.


 Het was geen spectaculaire brand. Ik heb geen vlammen gezien en wij hebben geen schade of brandlucht in huis gehad, maar over het ontstaan heb ik veel vraagtekens. Moeder lag namelijk al op bed en zoontje was naar beneden gegaan. Er ging een gerucht onder de buren die een verklaring hadden gehoord. Ik heb daar niks van meegekregen. Als het gerucht wel waar is, denk ik dat ik niet zo goed meer zal slapen als ze na het reinigen en opknappen weer in het huis kunnen. Ik weet uit eigen ervaring dat kinderen soms onverwachte dingen doen, maar bij mij lagen ze rond dat tijdstip op bed en als ze al wakker waren, dan was ik ook wakker.

Waarschijnlijk klink ik nogal koud en zonder medeleven, maar vorig jaar heb ik best veel afgezien met deze buren. Ik ben heel blij dat er niemand gewond is geraakt, laten we dat voorop stellen, want dat wens ik niemand toe!!Sinds vorige zomer heb ik geen contact meer met hun. Het toenmalige vriendje vond het destijds nodig om afval te verbranden in de tuin. Niet 1 keer, maar zeker een keer of 10. Als ik er wat van zei (de stank was niet te harden) kreeg ik een grote mond terug. Ik heb toen al een paar keer mijn bezorgdheid geuit over die kleine die dat allemaal meekreeg. Dus ik weet niet wat ik van deze gebeurtenis van 12 november moet denken. Ik zal er wel nooit achter komen vrees ik. Maar vanaf nu hou ik mijn ogen en oren open en mijn voelsprieten op scherp..........



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...