VIEZE HANDJES

Er zijn mensen die er totaal geen problemen mee hebben om hun handen vuil te maken. Die met genoegen in de tuinaarde woelen om bollen te planten. Of die zeer smakelijk een van vet druipende kippenbout beetpakken om af te kluiven.
Ik behoor niet tot deze categorie. Vanaf heel jonge leeftijd gruwel ik ervan om vuile handen te hebben. Gelukkig neemt het nog net geen fobische vormen aan....

Volgens mijn ma kwam ik, als ik in de zandbak speelde, regelmatig mijn handen wassen. Die zandbak was een straat verderop in het speeltuintje EN wij woonden 3 hoog in een portiekflat. Moest ik al die trappen naar boven. Zo erg was het dus. En zo erg is het nog steeds.

Wat ik allemaal niet verzin om mijn handen zo schoon mogelijk te houden. Smurrie onder mijn nagels vind ik het allerergste. Plakhanden van smeltende ijsjes....jakkie. Spare-ribs eet ik met mes en vork. Pas als het botje bijna schoon is, pak ik het aan het uiterste puntje vast om verder af te kluiven. Drumsticks idem dito. Het is echt een afwijking.

Het heeft jaren geduurd voordat ik plezier beleefde aan tuinieren. Ooit heb ik een tip opgevolgd om met je nagels over een stuk zeep te 'schrapen' zodat er geen zand onder kon komen. Vreeeselijk...zeepschaafsel onder je nagels is misschien nog wel erger dan aarde. En tuinhandschoenen hielden niet alles tegen. Sinds kort heb ik een redelijk goeie oplossing. Ik trek eerst van die wegwerpdingen (plastic zakje met vingers) aan en daarover tuinhandschoenen. Works like a charm.

Mijn afkeer voor vuile handen zit zo diep dat ik mijn kids vroeger liet vingerverven met een kwastje. Er was maar 1 ding waar ik redelijk tegenkon en dat was gek genoeg....papier-mache-en. Hoe glibberig en plakkerig kun je het krijgen, maar ik vond het altijd zo leuk om te doen dat mijn vieze-handen-afwijking naar de achtergrond schoof. Aan het kleien op school daarentegen heb ik een trauma over gehouden. Zo'n vieze zompige dot klei die je met natte handen moest bewerken. Naderhand opgedroogde klei onder je nagels.....ieuw.

Nog een uitzondering die ik mij herinner was het eten van friet uit een puntzak (jaja, wie kent ze nog, 2 zakjes over elkaar, zakdoek van pa of ma er omheen tegen de warmte) Maar als er geen vorkje bij te krijgen was (jeweestwel...die houten prikdingen of gekleurde plastic vorkjes: pure nostalgie) en de mayo erg in de weg zat dat mijn vingers onder kwamen te zitten, was mijn eetlust snel over.

Tegenwoordig heb ik vooral veel moeite met het bereiden van vlees. Helemaal als een gerecht blokjes of reepjes kipfilet nodig heeft. Ik weet, je kunt dit gesneden kopen, maar dat is belachelijk duur. Ik ga zelf met een scherp mes aan de slag. Helaas is die kipfilet zo glad en glibberig dat ik er mijn nagels in moet zetten.....bah. En met die wegwerphandschoenen is het zooooo uitkijken dat je geen stuk plastic er af snijdt en tussen je vlees krijgt.
Maar het aller, allerergste is toch wel het aanmaken van gehakt. (Kant en klare ballen zijn 'out of the question')Met die handschoentjes werken lukt niet en met een vork prakken geeft ook niet echt resultaat. Uiteindelijk zul je er toch ronde balletjes van moeten draaien. Overal vleesprut...tussen je vingers, onder je nagels.....bleh. Als ze daar nu eens iets voor uitvinden....dan ga ik als eerste voor de winkel liggen die het verkoopt!!!!

Tja....en onderstaande foto belooft weinig goeds voor mij