Een vroege ochtend in november. Alleen oudste en ik zijn wakker. Manlief naar zijn werk. Jongste zoon ligt nog op bed, dochter is 1e lesuur vrij dus kan uitslapen. Ineens een gil en paniekerig gestommel op de trap. Zo te horen dochter. Ik denk nog: Ze vergist zich…ze is vergeten dat ze het 1e uur vrij is. Nee hoor……’t is iets anders. Ze stottert buiten adem dat er een muis op haar kamer zit. Ik kijk haar wat lacherig aan, maar zie dan de paniek in haar ogen.
Wat nu? Ik ben geen held. Op het 'manvolk' hoef ik niet te rekenen. Oudste moet een trein halen en jongste…..die is met geen stuk hout uit bed te slaan. Met knikkende knieën en wild kloppend hart gaan dochter en ik samen naar haar zolderkamer. DAAR, DAAR….roept Daphne. Muis loop over de rugleuning van haar bankje. Ik schrik, we gillen allebei. Oudste komt naar boven, sensatiezoeker als hij is, en trekt het kussen weg. Hup, muis schiet weer weg en verstopt zich.
Inmiddels ben ik ten einde raad. Denk moeder, denk. We moeten dit oplossen. Oke, muis is ff niet te zien. Ik voel me iets moediger. Ik maan dochter (en mijzelf) tot kalmte en vraag wat er allemaal van haar kamer meemoet aan kleren en schoolspullen. Ze begint van alles op te noemen en ineens……harde gil. Ik gil van schrik mee. Loopt die muis langs haar voeten de voorzolder op. Ik geloof dat we alle buren wakker hebben gekregen met ons gegil.
Nils is inmiddels ook boven water en wij worden uitgelachen door het ‘stoere manvolk’. Nou ja…stoer. Hun slaapkamerdeuren moeten ineens dicht en ‘ma…laat 'em niet openstaan hoor!!!!’ Pff, helden. De stoerste van allemaal is dochter Daphne. Zij moest ’s avonds uiteindelijk toch weer op haar kamer gaan slapen. En dat terwijl muis nog niet gevangen was, ondanks 2 muizenvallen en zakjes muizenkorrels. ’t Was maar 1 nachtje griezelen, want in de loop van de volgende ochtend, toen het muisstil was in huis (hahaha…sorry muis), is het beestje in de val gelopen………
Geen opmerkingen:
Een reactie posten