Koken in etappes

Het huishouden lijkt soms net een wielerwedstrijd. Een bergetappe met hoge toppen en diepe dalen. Je denkt dat het makkelijker wordt naarmate de kids ouder worden. Dat je met het verstrijken der jaren minder werk krijgt. Helaas, niets is minder waar. Je moet regelmatig een tandje bijzetten om het zaakje draaiende te houden.

Pubers douchen het liefst meerdere keren per dag en dat houdt in dat je bergen wasgoed voor je kiezen krijgt. En een badkamer die nooit schoon is.
Vijfhonderd paar schoenen die her en der in huis verspreid staan. Met enige regelmaat slingeren er een stuk of 4 vesten in de woonkamer rond. Tic van oudste zoon. Hij trekt beneden zijn vest uit en gooit het ergens neer, loopt naar zijn kamer en komt later met een ander vest aan naar beneden, gaat op pad, komt thuis en gooit dat vest ook weer ergens neer. Vaak ben ik te laat met roepen dat ie zijn vesten mee naar boven moet nemen en ik vertik het om ze op te ruimen. Dan maar het juiste moment afwachten.....grrrr.

Maar het meeste werk is toch wel om voor iedereen een warme maaltijd te bereiden. Vooral omdat ik moeilijke eters heb. Jongste zoon moet een paar avonden per week werken  en dus vroeg weg, oudste zoon studeert en is pas laat thuis. Dochter zit op Streetdance en daar moet ook rekening mee gehouden worden. Zelden zitten we met zijn vijven tegelijk aan tafel.

Laatst heb ik in 3 etappes eten klaar staan maken. (Manlief had late dienst en had 's middags iets warms gegeten.)
Ik weet, pasta is handig, maar dat hadden we pas op. In de magnetron opgewarmde aardappelen zijn niet te vreten en de frietpan wil je niet iedere dag aanzetten. Dus moet je met alternatieven komen. Ovenwerk dus. Daphne en Nils aten eerst want Nils moest gaan werken. Ik kon pas daarna eten omdat mijn kabeljauwburger op een lagere oventemperatuur moest dan de pommes duchesses voor de kids. Ik eet wel vaker iets anders dan de rest want ik kan niet overal tegen. Nu had ik geluk dat oudste zoon 1 uur eerder thuis kwam dan verwacht en dat betekende dat ik op een redelijke tijd zijn eten kon klaarmaken en de tafel eindelijk afgeruimd kon worden.

't Is een gedoe hoor, het avondeten. Maarrrrr....het kan altijd erger. Moet je je voorstellen dat je een heerlijke maaltijd hebt bereid, je ziel en zaligheid erin hebt gegooid en je krijgt een telefoontje of smsje met de mededeling: IK KOM NIET THUIS ETEN..........en dat kan dus ook gebeuren in een puberhuishouden.........