The mind is cleared.......almost....

.....als het lijf nu ook eens mee wil werken........

Allereerst iedereen bedankt voor de lieve berichtjes op mijn laatste 2, ietwat neerslachtige, blogjes. Maar niemand hoeft zich zorgen te maken dat ik te veel hooi op mijn vork neem hoor. Ik kan heel goed 'nee' zeggen!! En dat heb ik de afgelopen dagen ook regelmatig gedaan. Goed op mezelf passen is een tweede natuur geworden. Ik ken mijn grenzen en laat ook gerust, zonder spijt, leuke dingen schieten als het voor mijn gezondheid beter is. Het enige wat ik nog niet helemaal onder de knie heb is bezorgdheid over de kinderen. Dat zal altijd mijn zwakke punt blijven.......

Eén van die beren op de weg was de lange treinreis die mijn dochter moest maken om de wiskundecursus te volgen die noodzakelijk is voor de toets die haar (hopelijk) toegang geeft tot de opleiding die zij het liefst wil volgen. Toen het donderdag en vrijdag allemaal gesmeerd liep was ik al een stuk geruster. Zelf was ik op mijn 17e een grote bangeschijter die een 2 uur durende treinreis in haar eentje nooit had aangedurfd. En ja....eigenlijk ben ik nog steeds zo'n bangeschijter. Ik ken mijn dochter en dat is ook geen held, maar dit heeft ze toch maar mooi gedaan. Ik barst bijna uit mijn vel van trots, want ik wil natuurlijk liever niet dat ze net zo wordt als ik. Maar ze is gewoon nu al zelfstandiger dan ik ooit zal worden!!!! (Met een beetje hulp van de apps op haar smartphone. Kijk....dat hadden wij vroeger niet.) Voor de toets die ze maandag nog moet maken (weer 2 uur heen en 2 uur terug) moet ze minstens een 5,6 halen om toegelaten te worden. Gelukkig geen onoverkomelijk iets. Zij heeft wiskunde niet voor niks laten vallen. Ze snapte het op de havo ècht niet.

Mijn rug is nog steeds heel erg pijnlijk. Dat is ook de reden dat ik veel minder achter de computer zit. Vooral als ik gewerkt heb moet ik even 'bijtrekken'. Het lukt me niet om alle blogs te lezen, laat staan dat ik overal reacties achter laat. Zelfs mijn Facebook-boerderijtje verpietert. Zodra het beter gaat kom ik iedereen weer stalken...hihi. Ik heb vandaag wel een korte, maar stevige wandeling gemaakt. Dat is het onderhoud dat nodig is voor mijn hypermobiele lijf. Anders heb ik kans dat ik het op mijn heupen krijg....letterlijk. Wakker liggen van de zeurende spieren rondom mijn heupgewrichten. Wil ik er niet bijhebben, dat snap je wel. Helaas knapt mijn rug niet op van zo'n wandeling. Die overspannen spier blijft....eh....overspannen.

De installatie van onze nieuwe tv verliep verliep eveneens niet vlekkeloos. Een aantal Nederlandse zenders konden we niet digitaal ontvangen. Dat was niet de bedoeling natuurlijk. Het moet wel naar behoren werken. Dus naar Ziggo gebeld en vrijdag kwam er iemand langs. Gelukkig was het een kwestie van kabeltje vervangen en toen was het probleem opgelost.

Bijna dacht ik dat alle pech de schuld was van het vreemde houtsnijwerkje dat ik ineens op mijn kastje vond. Waar het vandaan kwam wist ik niet en voordat ik alle gezinsleden gevraagd had of ze wisten waar het vandaan kwam, was ik er al bijna van overtuigd dat het voodookrachten had. Maar vandaag werd het mysterie opgelost. Oudste zoon heeft het ergens op straat gevonden en mee naar huis genomen. Alhoewel, eigenlijk is het mysterie nog niet opgelost. Stel dat het WEL een eng voodoo-achtig object is......hellup........