Op het bidprentje staat dat Rietje een boodschap voor moeder deed. In mijn eerdere blog heb ik verteld dat zij de gerepareerde schoentjes van haar broertje Frans op ging halen. Het afschuwelijke toeval wil, dat oom Frans ook niet oud is geworden. Hij was 33 jaar toen hij overleed aan de gevolgen van een steigerongeluk in de bouw. Hij liet een gezin met 3 jonge kinderen achter. Ikzelf was nog maar 6 jaar toen dit gebeurde, dus ik heb het niet heel erg bewust meegemaakt. Mijn opa en oma hebben dus 2 van hun kinderen overleefd. Als moeder zijnde lijkt me dit 1 van de ergste dingen die je kunnen overkomen, dat je je kind overleefd.
Ondanks dit grote verdriet zijn mijn opa en oma niet onverschillig of cynisch geworden en hebben ze zich altijd staande weten te houden. Het waren twee lieve mensen die er altijd waren voor de rest van de kinderen (en later de kleinkinderen). Ik heb hele fijne herinneringen aan mijn opa en oma.
Zoals je misschien wel kunt zien is de foto van het bidprentje een uitsnede van deze gezinsfoto. Rietje helemaal rechts op de foto met naast haar Henk, Nolda, Frans, Zus, Jo (mijn moeder) en Arie. De jongste was nog niet geboren, dat was Rien. Op het herdenkingsmonument dat in Hoeven staat, klopt haar leeftijd niet. Rietje was 12 toen zij overleed, precies op de verjaardag van haar zusje Nolda.
Ik heb nog 1 foto van Rietje en die is genomen op de dag van haar Heilig Vormsel. (Of haar Eerste Communie, daar ben ik nog niet achter. Ik vind haar hier zoveel jonger lijken dan op de familiefoto) Als eerstegeboren kleindochter ben ik vernoemd naar Rietje. Mijn eerste doopnaam is Maria. Ik heb spulletjes geerfd die van Rietje zijn geweest en daar zal ik later een blog aan besteden. Ik ben blij dat ik haar verhaal hier heb kunnen vertellen. Voor altijd in ieders herinnering........
ik heb het bidprentje even vergroot om het te kunnen lezen.. jeetje wat bizar.. door een luchtaanval.. wat ontzettend triest..
BeantwoordenVerwijderenlief dat je op je blog aandacht aan Rietje besteed en haar even in het licht zet!
fijn weekend,
lieve groetjes, Tjits
Joh, wat interessant...en ja ook heel triest. Heb het ook vergroot om het te kunnen lezen. Kijk uit naar een eventueel vervolg. MOOI dat jij de spulletjes hebt gekregen, echt iets om te koesteren.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt me wel een opzetje gegeven om OOK zoiets te schrijven op mijn blog, over mijn omi (oma) en haar zussen, daar heb ik foto's van.
Liefs van Marian
EN je raad nooit wat mijn verificatiecode was bij mijn vorige berichtje net!! OMIcul, nou als DAT geen voorzienigheid is :)(omi is ons koosnaampje voor onze oma, vandaar ;) )
BeantwoordenVerwijderenPff poging nr 4 Ik vind je post zo mooi en ontroerend ,en wat kan het leven toch hard zijn .Lief dat jij zoveel aandacht aan geeft aan Tante Rietje .Sorry dit is nu even een korte reactie
BeantwoordenVerwijderenLiefs Elisabeth
Tante Rietje mocht maar veel te kort genieten, maar wat mooi dat jij op je blog haar verhaal vertelt, ontroerend zeg!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi verhaal, ik ben er stil van.Fijn dat je ons het vervolg vertelde. Voor jou herinneringen die doorverteld zijn, maar op deze manier weer zo levendig.Je geeft tante Rietje op deze manier een speciale plaats en die verdient ze ook. Dank je Marion, het zet ons even met beide benen op de grond.
BeantwoordenVerwijderenEen heel fijn weekend!! Groetjes, Eefie
wat een aangrijpend verhaal. Ik hebt trouwens een leuke blog met veel herkenbare verhalen.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Iris