vrijdag 22 november 2013

Op kamers

Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar het is nu eindelijk een feit....oudste zoon zit op kamers. Vanaf dag 1 van zijn studie, ruim 3 jaar geleden, 'dreigde' hij er mee. Ik zag het toen nog niet zo zitten. En met een hele gunstige treinverbinding deed hij ook niet veel moeite. Zeg maar gerust: GEEN moeite. Het was natuurlijk wel makkelijk om na een lange dag studeren lekker thuis je benen onder tafel te kunnen schuiven voor een voedzame maaltijd. Dat tijdperk is nu voorbij en ik moet zeggen dat we er allemaal aan toe waren. Niet dat mijn oudste zoon een lastpak is hoor. Integendeel. Maar tig keer per week vanaf half 7 gerommel in huis omdat hij zo vroeg weg moest was geen pretje. Vooral niet als je net als ik (en hij ook) geen ochtendmens bent. Nu kan hij voortaan ruim een uur langer op bed blijven liggen en eh....ik word ook niet meer zo vroeg wakker ;-)

Hij heeft er nog maar 1 nachtje geslapen en vandaag komt ie weer naar huis. Het was de bedoeling om maandag al te gaan, maar alles was nog niet klaar. Vorige week was mijn man meegegaan naar Delft om inkopen te doen en de boel in elkaar te zetten. Had netjes zijn boormachine meegenomen en.........de boortjes thuisgelaten. Tja, dan is het lastig gaatjes boren. Gisteren het karwei afgemaakt.


Delft heeft er officieel een nieuwe inwoner bij.
Ik ben trouwens benieuwd hoe hij zich gaat redden, want thuis is hij nogal gemakzuchtig. Ik hoop maar dat ie wat culinaire trucjes van zijn huisgenoten oppikt en zich niet meteen een ongezonde levensstijl aanmeet. Ik zal eens op zoek gaan naar een studentenkookboek. (tips zijn welkom!!)

Grappig dat ik gisteren een berichtje op mijn iPad kreeg of hij dat dekbedgedoe moest open knippen. Ik snapte eerst niet wat hij bedoelde. Uiteindelijk kwam ik erachter. Het overtrek was niet over de hele lengte open aan de onderkant en dat was meneer niet gewend. Na mijn instructies is het toch gelukt om het dekbed in de overtrek te krijgen....lol.....


Nu maar hopen dat onze andere kamerbewoner (mijn pa in de revalidatiekliniek) snel naar huis kan. Dan kom ik wat ruimer in mijn tijd te zitten en kan ik een keertje in Delft gaan kijken. Ben best wel  nieuwsgierig naar het nieuwe 'thuis' van mijn eerstgeborene........

10 opmerkingen:

  1. Het is een hele ervaring op kamers of zoals wij hier in België zeggen "op kot gaan" en je mag gerust zijn het zal hem best lukken hoor. Komt mij zo bekend voor, moeder bezorgd voor haar éérstgeborene die van huis gaat, kamer wordt netjes in orde gebracht door pa en ma. De eerste weken kotleven van onze oudste dochter, had ik eten voor haar gekookt voor een hele week, mooi ingepakt in tupperware doosjes voor in de diepvries. In het begin vond zij dat wel leuk, maar na enkele weken hoefde dit niet meer, het was fijner om samen te koken met de andere kotbewoners of naar het studentenrestaurant.
    Ondertussen zijn de beide dochters al enkele jaren afgestudeerd en allebei vonden het kotleven heel leuk en verrijkend. En...eerlijk waar, mocht ik nu 18 zijn, wel ja dan ging ik ook op kot, zeker weten...

    Liefs
    Marieke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Spannende nieuwe fase. Ik duim voor je vader.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geachte,
    Hier een website uit Vlaanderen.
    www.kokopkot.be
    Mogelijk is er ook een boek maar dit kan in niet bevestigen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Bedankt Pieter, ik heb de link meteen naar mijn zoon gestuurd!!

      Verwijderen
  4. Sinds afgelopen week is onze oudste dochter ook op kamers. Ze vindt het heel chill, maar moest er toch ook wel aan wennen dat ze alleen was...de gezelligheid van thuis miste ze toch ook. Want al praten we thuis natuurlijk niet 24 uur per dag met elkaar, je hebt vaak wel iemand om je heen, al zit je op zich iets voor jezelf te doen.

    We stuurden haar deze week een app met de vraag of ze lekker gekookt had, het antwoord was dat ze iets bij de Mac had gehaald ;-). Ahum...

    Ik wens je zoon een heerlijke tijd toe, aan de stad zal het niet liggen.

    Fijn weekend. Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Da's nog een behoorlijke studentenkamer daar in Delft. Een nieuwe fase voor jullie. Hopen dat het met je vader snel beter gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een stap:-) Mijn eerste eigen plek (huisje) was ook in Delft. Ik vond het een fijne stad om te wonen. Alles op loop/fietsafstand, en altijd gezelligheid in de stad. Ook een heerlijke stad om te struinen voor jou! Ik hoop dat je vader snel weer opknapt. xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik werk in Delft, wil je dat ik een oogje op hem hou ;-)

    Hij zal het daar heel erg naar zijn zin hebben, tenslotte is Delft een studentenstad, en er is zelfs een studentenpartij maar als hij aan de TU gaat studeren dan komt hij daar vanzelf achter.

    Lieve groet
    Tanja

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Spannend Marjon, je eerste loslaten en hopen dat het goed gaat.
    Hij zal zich best redden zo onder de studiegenoten.
    Jongste van ons zit in Groningen, hier ook 2 uur vandaan, soms zou ik om het hoekje willen kijken:) groot worden gaat soms met horten en stoten.
    Ik hoop dat je vader snel thuis mag zijn, het kost veel energie om je tijd te verdelen, ik herken dat wel, ook al heb je het met liefde voor ze over.
    Sterkte met alles.

    Lieve groet, Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat is een belangrijke stap voorwaarts ;-)
    Komt vast goed!
    Ik hoop dat je pa ook snel weer naar zijn eigen plekje terug kan gaan.
    Dan kun jij je eens heerlijk in het Delftse shop- en uitgaansleven storten.
    'k zou toch willen weten waar zoonlief zijn tijd door gaat brengen hihi
    Groetjezz lfs mij

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...