Vorige week ging ik met een collega naar Etten-Leur om te shoppen.......is dezelfde route als eerdergenoemde woonboulevard maar dan een afslag eerder. Het ging helemaal prima tot.......ik er bijna was.
Bij de laatste (2-baans) rotonde die naar de parkeergarage leidde zat ik op de verkeerde baan. Ik moest dus een extra rondje rijden. Gierend van het lachen nam ik deze 'omweg' voor lief om vervolgens bij het verkeerde paaltje stil te staan voor een parkeerkaartje. De eerste was voor abonnementen. Een stukje verderop stond er 1 waar ik een kaartje kon printen. Ik moet er even bijvertellen dat dochter met een vriendin achterin zat en dat zij zich plaatsvervangend schaamde voor haar knullige, ietwat domme ma.
Ik niet hoor......ik had de grootste lol om mijn eigen stommiteit. Het parkeren ging verder prima maar het geblunder was nog niet voorbij.....
Dochter vroeg of ik mijn telefoon wel bij had zodat we contact konden houden, want zij en vriendin gingen 'los' van ons shoppen. Ik voelde in mijn tas en.....NEEEEEE.....WAAR WAS MIJN IPHONE!!???
Midden in de parkeergarage dumpte ik de inhoud van mijn tas op de grond wat voor omstanders en mijn shopgenoten toch een ietwat vreemd gezicht was. Gedurende ongeveer 30 seconden kwam er uit iedere porie van mijn lijf een grote stroom vocht gelopen (ik had het echt ff heel warm), want ik had immers mijn rijbewijs EN bankpasje in het hoesje van mijn foon gestopt.
Wat een opluchting toen dat ding uiteindelijk toch gewoon in mijn tas bleek te zitten. Normaal vis ik hem er zo uit. Nu had ik mijn grote (lees: zware) portemonnee thuisgelaten, dus de foon had zoveel ruimte dat ie was gaan zwerven in mijn tas.
Het mocht de pret niet drukken, want toen mijn bloeddruk weer normaal was en het angstzweet opgedroogd heb ik een hele leuke dag gehad. Goed geshopt en heerlijk geluncht bij Zus en Zo (een aanrader mocht je ooit in Etten-Leur verzeild raken)
Enneh....jullie mogen me uitlachen hoor, want je weet.....een dag niet gelachen....... :-)
p.s. Vanwege spam heb ik helaas ook de woordverificatie in moeten schakelen.....
Oh heerlijk, ik zit hier met een brede grijns en geniet. Het had mijzelf wel kunnen zijn. Ook met rijden. Alleen de stukjes die ik ken en verder liever niet. Gelukkig liep alles goed af. Groetjes Wilma
BeantwoordenVerwijderenJa die paniekfase 1 herken ik wel haha .Je hebt leuk gescoord en die lunch ziet er heerlijk uit .
BeantwoordenVerwijderenGr Elisabeth
Oh Heerlijk, Marion! Jij kunt zo beeldend een situatie beschrijven.
BeantwoordenVerwijderenIk moet eerlijk zeggen dat ik het niet erg vind dat ik niet meer kan rijden. Als ik al die wegen en rotondes zie, zou je al bijna in de stress schieten.
Maar gelukkig heb je fijn geshopt en lekker gegeten.
PS. als je anoniem reageren uitschakelt scheelt dat ook al veel spam, heb ik uit eigen ondervinding.
Lieve groet,
Gerry
Ik lach je niet uit hoor ! Zó herkenbaar namelijk. Gisteren met zoonlief weer eens naar het audiologisch centrum in Alkmaar gereden, we gaan dan via Beverwijk, en route die ik blind rijd.... tótdat ze dus ineens hele kruisingen gaan veranderen waardoor mijn richtingsgevoel tot 0 wordt gereduceerd. Zowel op de heen- als op de terugweg was ik ineens ergens waar ik niet wilde zijn. En die telefoon, tja, ik heb ook zo een tas waar alles in zoek raakt.
BeantwoordenVerwijderenAls je daar niet vaak komt, is dat stuk vanaf de snelweg tot aan de parkeergarage ook best een beetje verwarrend maar dat je dan ook nog bij de verkeerde parkeerkaartzuil uit komt, da's toch wel een topper :)
BeantwoordenVerwijderen