zondag 22 november 2015

Pa 30-5-1936 - 16-11-2015

In liefdevolle herinnering aan mijn pa.

Een man van weinig woorden,
een man, die van iedereen houdt,
één die niemand wil storen,
maar met een hart van goud

Op maandag 16 november is mijn pa overleden aan de gevolgen van de slopende ziekte copd. Het ging al een poosje slechter, maar toch zagen we het niet aankomen. Vooral omdat mijn pa al meerdere malen in slechte toestand in het ziekenhuis belandde. Op zondagmiddag belde mijn ma mij op om te zeggen dat ze de dienstdoende arts had gebeld. Ik ben eerst naar hun huis gegaan en daarna gevolgd naar de spoedeisende hulp. Mijn pa was ongeduldig en wilde snel naar een kamer. Toch maakte hij nog grapjes tegen het verplegend personeel. Maar wat had hij het benauwd, ik was er niet gerust op. 's Avonds werd hij suf vanwege de hoge concentratie CO2 in zijn bloed en zakte langzaam weg. Hij is maandagochtend om 11:19 uur overleden.

Mijn kinderen (zijn kleinkinderen) en ik hebben gezamenlijk alle teksten voor zijn uitvaart geschreven. Deze vond plaats op zaterdag 21 november. Mijn ma heeft de volledige regie aan mij, hun enige kind, overgelaten. Het was emotioneel en heel zwaar, maar ik heb het ondanks mijn verdriet met veel liefde gedaan. Een mooi moment was, dat toen we aankwamen er een prachtige regenboog aan de hemel stond. Misschien is de foto niet zo duidelijk, maar het gaf mij een troostend gevoel.


Heel lang heb ik getwijfeld of ik mijn laatste groet aan hem zelf zou voorlezen of hem uit handen zou geven. Ik was bang dat ik door verdriet overmand zou worden en niet meer uit mijn woorden zou kunnen komen. Gelukkig heb ik het zelf kunnen doen. Mijn twee zoons hebben ook gesproken op de uitvaart. Hieronder publiceer ik mijn eigen tekst, omdat deze blog voor mij een herinnering is aan deze verdrietige dag.


Lieve pa,

Vandaag is de dag dat ik definitief afscheid van je moet nemen. Het valt me zwaar, want ik ga je ongelooflijk veel missen. Mijn lieve, ruimhartige pa. Maar ik ben dankbaar en trots dat  je meer dan 51 jaar mijn pa hebt kunnen zijn die mij gesteund, geholpen en getroost heeft.

De laatste jaren waren voor jou niet makkelijk. Je moest zoveel van je vrijheid inleveren door die slopende ziekte. Je werd afhankelijk en hulpbehoevend. Gelukkig was daar ma die er voor zorgde dat je zoveel mogelijk jezelf kon blijven. Ik heb diep respect voor mijn zorgzame ma! Voor mij was je nog steeds dezelfde  grote stoere pa die ik om raad kon vragen, want je geest bleef helder en sterk.

Ik voelde je verdriet maar bleef toch grapjes maken alsof er niks aan de hand was. Het was juist die humor en nuchterheid die ons verbond. Zoals, volgens ma, zoveel karaktertrekken ons verbond. We waren twee handen op één buik.

Altijd was je er voor mij, mijn man en later ook voor onze kinderen, jouw geliefde kleinkinderen. Je paste vaak op, maar één ding deed je niet: luiers verschonen. Dat had je genoeg gedaan toen ik klein was en telkens een onaangename verrassing voor je had als ma even weg was.

Nooit vergeet ik dat je tijdens mijn langdurige ziekenhuisopname in 2004 iedere dag op bezoek kwam. Door weer en wind op de fiets, ik ben geen bezoekuur alleen geweest! Dat was een heftige tijd en jij en ma hebben mij er doorheen gesleept door te blijven helpen waar kon. Jaren later, toen de copd zich bij jou openbaarde, waren de rollen omgedraaid.

Nu resten slechts herinneringen. Mooie herinneringen van vroeger zoals de namen van de visjes leren die in ons aquarium zwommen, ik weet er zelfs nog een paar…neon-tetra’s en sluierstaartjes, samen sjoelen op de sjoelclub, een hoop gekheid maken en lachen tot de tranen over onze wangen rolden. Je moest ook zo onbedaarlijk lachen om de selfies die ik van ons tweeën maakte. 

Kerstmis vieren bij mij thuis werd een traditie. Spelletjes doen met zijn allen, lekker eten en na het eten steevast een wandelingetje. Vele feestjes en mijlpalen hebben we samen kunnen vieren. Bijzonder was het, dat je na een moeilijke periode toch bij mijn 50e verjaardag kon zijn. Het was mijn allermooiste cadeau.

Lieve pa, je bent en blijft mijn grote held en je zit voor altijd in mijn hart. En ik beloof dat we goed voor ma zullen zorgen!  

 *********************************************************
Lang heb ik getwijfeld over de muziek. Eén nummer kwam telkens in mijn hoofd. Het was niet meteen een standaardkeuze voor een uitvaart, maar ik wist dat het in een ver verleden één van zijn favoriete nummers was. Toen het nummer gestart werd, wist ik dat het goed was. En daarom..........


Dag pa, veel liefs van je dochter.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...