Genoeg te vertellen, maar geen tijd om te bloggen

Hoe dat komt?
Tja, mijn pa rolde het ziekenhuis in en nu heb ik iets minder tijd om te 'lummelen'. Ik deel met een bijna obsessieve precisie mijn tijd in (ahum....overdrijven is ook een kunst) en daar zit weinig ruimte om zelf te bloggen of blogs te lezen.
Laat ik bij het begin beginnen......

Het eerste weekend van oktober voelde ik mij niet zo lekker. Dat bleek zich te ontwikkelen tot een fikse kaakholteonsteking die, gelukkig voor mij, niet vast kwam te zitten. Maar die tranende ogen, snotneuzen, blafferig hoesten en koorst waren iets teveel van het goeie dus lag ik een paar dagen geveld op de bank.
Vervolgens kwam mijn pa dus in het ziekenhuis te liggen. Hij heeft copd en had het al een paar dagen vreselijk benauwd. Ik helemaal in een dip, want in mijn toestand kon ik niks voor mijn pa of ma betekenen. Ik was niet van plan om met mijn bacteriehaard bij hen in de buurt te komen. Toen ik een klein beetje was opgeknapt, heb ik mijn taak als steun en toeverlaat snel opgepakt. Maar dat viel een beetje tegen, vandaar dat ik ook rustperiodes in moest plannen die eerste week.
Mijn pa knapte helemaal niet op en vorige week is hij naar een revalidatiekliniek verhuisd.  En daar 'woont' hij nu sinds een week. Ik probeer iedere avond even langs te gaan met mijn ma. Vandaar dat ik dus iets minder tijd heb voor andere dingen.

Mijn pa is sinds gisteren weer een klein beetje op aan het krabbelen. Al is dat betrekkelijk natuurlijk, want het kan evenzogoed zijn dat, als ik vanavond langs ga, hij weer helemaal uitgeput en oververhit in bed ligt. We moeten geduld hebben. Ze proberen hem zover op te lappen dat hij zich thuis weer een beetje kan redden. Moet te doen zijn. Ten minste....als er niks tegen zit. Een longonsteking is 'just around the corner'.....

Wil ik nog meer kwijt?
Jaaaaaa........oudste zoon heeft na 3 jaar universiteit zijn bachelor-diploma uitgereikt gekregen en dat was een leuke dag. Al is hij zo broodnuchter om te zeggen dat zo'n diploma weinig voorstelt. Maar mijn man en ik, beide mavo-klantjes, zijn heel trots op hem!! Hij is inmiddels aan zijn master begonnen en is van plan om er daarna nog 1 te doen. 'Dan pas heb ik basis', zegt ie. Hij is dus nog een paar jaartjes onder de pannen.......
Eenmaal terug van het ceremoniële en borrelgedeelte in Delft, zijn we in onze eigen woonplaats bij de Griek beland.

En deze prachtige foto van dochter moet ik gewoon laten zien. Die maakte ze helemaal zelf. Camera op het statief, timer ingesteld, oud dekbed zonder hoes als ondergrond en haar kittige little red dress.......ik vind deze foto geweldig.

En vooruit....ik heb natuurlijk nog een zoon. Als jullie mijn blog al wat langer volgen weet iedereen dat foto's van hem negen van de tien keer met 'de middelvinger' zijn. Wat vind ik op mijn cameraatje als jongste zoon zich verveelt...........

Die zal het weten als hij ooit trouwt, want ik bewaar al zijn maffe foto's. Dan komt er een avondvullende fotoserie, geprojecteerd op een megagroot scherm met middelvingerfoto's en gekke bekkenfoto's......hihi....ik heb nu al lol.

Oeps...bijna tijd om mijn ma weer op te halen. Snel de borden van dochter en mij afruimen (tussen het geblog door hebben we snel gegeten...alles in ettape's) en een was aanzetten. Hoe laat de jongens thuis zijn weet ik niet en mijn man heeft late dienst. Best wel druk, in je eentje.

ps. Heeft iemand een broer of zus voor mij. ik kan er wel eentje gebruiken. Liefst een aardige...hahahaha....