Hill Street Blues

Lang, heel lang geleden. Lang voordat we doodgegooid werden met die verschrikkelijke docu-drama's, was daar een vernieuwende politie-serie op tv. Niet meer alles netjes en beleefd, maar rauw en ongecontroleerd. Stoere, eigenzinnige agenten in morsige outfits met vaak een problematisch privéleven. Het was alsof je er zelf bij was, zo meeslepend was deze serie. Ik was fan vanaf aflevering 1, ergens in 1981. In mijn herinnering werd het laat op de vrijdagavond uitgezonden, maar het kan evenzogoed op een andere dag zijn geweest.
Jarenlang heb ik meegeleefd met captain Frank Furillo, de grommende Belker, goodlooking Bobby Hill, die boerenpummel Renko als politiepartner had, de ietwat gladde J.D. Larue en natuurlijk de charismatische Phil Esterhaus die iedere briefing afsloot met de onvergetelijke woorden: Hey, let's be careful out there.
Ik heb het natuurlijk over Hill Street Blues!!

Afgelopen maandag was manlief aan het zappen en toen kwamen we deze serie tegen op Canvas. Ik meteen: stop stop, die wil ik zien!! Blijkt dat er iedere middag een aflevering wordt uitgezonden dus ik heb de afgelopen dagen weer gesmuld.
Maar man, oh man, wat is die serie gedateerd. Geen computers, geen mobiele telefoons dus voor de huidige generatie bijna niet te volgen. Als Belker een arrestatierapport schrijft, gebeurt dat op een ouderwetse typemachine en gebruikt hij twee vingers. Telefoons zitten nog aan een snoer vast en meldingen van buiten naar het politiebureau moeten met een betaaltelefoon gepleegd worden. Bijna komisch om te zien. Toch geniet ik met volle teugen, want wat zijn de personages nog vertrouwd. Heerlijk!!

Nog even die beroemde woorden (vreemd, bij bewerken en op de gewone pc zie ik het filmpje wel. Op de iPad niet. En jullie?):

Kijken of het lukt om de link er in te zetten:
Let's be careful out there