Het optuigen ging moeizaam dit jaar......

Mijn pa is thuis, mijn boom staat, de kamer is een beetje versierd en ik ben zover opgeknapt dat ik vrijdag ga werken. Wat een moeizaam weekje. Alles is net iets minder dan andere jaren. Helft van de ballen maar in de boom. Gelukkig heeft dochter geholpen anders hadden er waarschijnlijk GEEN ballen in de boom gezeten. De lichtjes zitten trouwens in de knoop. Dat wordt nog lachen als ze er weer uit moeten....zucht. Te moe en zonder enige inspiratie hier en daar gepoogd een kersthoekje te maken. En omdat ik al jaren foto's maak van mijn 'kerstcreaties'(jaja, tussen aanhalingstekens), sla ik nu heus niet over. Kan ik volgend jaar terugkijken op deze gênante vertoning.....lol.......

De boom:

De letterbak:

Kastje met de kringloop-bestekbak:

Dienblad op salontafel:

Blauwig op het theekastje:

Stukje van een dienblad:

'De kerstman in Parijs', zoals mijn dochter scherp opmerkte (zien jullie het ook):

En mijn vandaag in elkaar geflanst dienblad op tafel:

 Tot zover mijn kerst-gekluns. Weer een onsamenhangend geheel, maar dat mag de pret niet drukken.

Voor iedereen HELE FIJNE KERSTDAGEN en een GEWELDIG 2014 !!!!!!!

Een marathon van ruim twee maanden.....

.....en de finish niet gehaald.....
Het is toch ook wat. Het einde van de marathon is in zicht en ik ben net voor de eindstreep door mijn knieën gezakt. Weer geveld door 1 of ander virus. Hoesten, proesten en een pijnlijk lijf. Maar wat bedoel ik nu met die duurloop???
Dat zit zo....
Mijn pa kwam op 10 oktober in het ziekenhuis terecht. Daarna volgde het revalidatiecentrum. Vele avonden tufte ik met mijn ma richting de revalidatie om mijn pa te bezoeken. Alleen als ik moest werken of een (soms leuke) verplichting had, werd er een andere chauffeur opgetrommeld (Dank je Fons, Jeanne en Erica). Soms werd het een hele dag, want mijn ouders wilde mij er graag bij hebben als er patiëntgesprekken waren. Vorige week nog, haalde ik mijn pa op om even mee naar huis te gaan. De ergo-therapeute kwam kijken of er aanpassingen nodig waren in huis. Het was een vermoeiende dag voor mijn pa, maar de andere dag was hij weer zoveel vooruit gegaan. Ongelooflijk. En dan nu het goeie nieuws....hij mag morgen naar huis!!!!!! En net twee dagen (gisteren ziek uit mijn werk gekomen) voor dit heugelijke bericht heeft mijn toch al niet zo fitte lijf het begeven. Ik baal, want mijn kerstboom staat nu ook errug kaal te wezen :-(  Dus nu even weinig tot niks doen. Tot overmaat van ramp mis ik vandaag een leuk avondje op het werk. Helaas, het is niet anders.......al heb ik daar vorige week nog ontzettend lol om gehad omdat ik mij in een CSI-overall had gehesen.

Het is niet alleen kommer en kwel. Ik heb pasgeleden weer iets gewonnen op facebook. Zoooooo leuk!!! Een kerstmandje van Atelier Sezoentje en ik heb vandaag ook haar blog gevonden (klik) Het was een waar feest om alles uit te pakken. Ik heb het daarna zo goed mogelijk, naar haar voorbeeld, weer in het mandje gelegd. Het geurkaarsje brengt een echte kerstsfeer in huis en dat is wel nodig met die kale boom....hihi.....
Nogmaals heel erg bedankt Sonja!!!

Zelf ben ik ook nog aan het knutselen geslagen. Blij dat ik deze krans/lijst dinsdag al af had. Ik had zoiets gezien op Pinterest en het leek mij niet zo moeilijk om te maken.....

Hij hangt trouwens aan mijn voordeur, maar dat was niet mooi voor de foto. Ik heb namelijk een monsterlijk lelijke voordeur. (Wensenlijstje!) Het kleine kransje was kant en klaar hoor......heb ik zelf niks aan geknutseld.

Oh ja....ik was ook nog bij de kringloop en vond daar een keigave bestekbak. Van het schilderij wilde ik de lijst gebruiken voor bovenstaand, maar ik kreeg van beide zonen commentaar daarover. Oudste wilde het schilderij zelfs mee naar Delft nemen om het te redden...lol..... en ze zeuren altijd zo over mijn 'ouwe troep'.

En in de spirit van 'less is more' denk ik dat ik aan mijn dienblad op de salontafel niks meer doe ;-)

Mouwschortjes

Wie heeft ze gedragen? Die zeer praktische mouwschortjes?
Nou, ik blijkbaar, al heb ik daar totaal geen herinnering van.
Omdat mijn ma ALLES bewaart kwamen ze ineens weer tevoorschijn. Een mouwschortje kreeg je over je gewone kleren aan zodat je niet vuil kon worden. Je moet het zien als een soort slab met mouwen. Hier een modelletje in twee kleuren uitgevoerd........

Best wel schattig dat ik daarmee rondgelopen heb. Mijn ma had ook nog twee witte met een rood borduurrandje. We moeten nog zoeken naar de foto waar ik daadwerkelijk 1 van die mouwschortjes aan heb. Die zal vast nog wel een keer boven water komen.

Eigenlijk deed ik met mijn kinderen hetzelfde als ze aan het knutselen waren. Dan kregen ze een bloes of overhemd van mij of mijn man achterstevoren aan. Konden ze naar hartenlust schilderen, kleien, gips gieten of lijmen. Ik heb natuurlijk meteen de fotoalbums nagekeken en ja hoor........de twee jongsten aan het verven, allebei met een hoedje op, want 'dat hoorde erbij' vond jongste zoon (heeft altijd al veel fantasie gehad)

Toen ik een paar jaar geleden de trapkast opruimde, vond ik de knutselschorten met een heleboel sporen van de kunstzinnige uitspattingen van de kids. Eigenlijk had ik ze in moeten lijsten of in ieder geval een stukje ervan. Helaas, dat heb ik niet gedaan en daar heb ik nu een beetje spijt van. Gelukkig heb ik deze foto als bewijs al zien de schorten er nog heel erg schoon uit op deze foto ;-)

Op kamers

Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar het is nu eindelijk een feit....oudste zoon zit op kamers. Vanaf dag 1 van zijn studie, ruim 3 jaar geleden, 'dreigde' hij er mee. Ik zag het toen nog niet zo zitten. En met een hele gunstige treinverbinding deed hij ook niet veel moeite. Zeg maar gerust: GEEN moeite. Het was natuurlijk wel makkelijk om na een lange dag studeren lekker thuis je benen onder tafel te kunnen schuiven voor een voedzame maaltijd. Dat tijdperk is nu voorbij en ik moet zeggen dat we er allemaal aan toe waren. Niet dat mijn oudste zoon een lastpak is hoor. Integendeel. Maar tig keer per week vanaf half 7 gerommel in huis omdat hij zo vroeg weg moest was geen pretje. Vooral niet als je net als ik (en hij ook) geen ochtendmens bent. Nu kan hij voortaan ruim een uur langer op bed blijven liggen en eh....ik word ook niet meer zo vroeg wakker ;-)

Hij heeft er nog maar 1 nachtje geslapen en vandaag komt ie weer naar huis. Het was de bedoeling om maandag al te gaan, maar alles was nog niet klaar. Vorige week was mijn man meegegaan naar Delft om inkopen te doen en de boel in elkaar te zetten. Had netjes zijn boormachine meegenomen en.........de boortjes thuisgelaten. Tja, dan is het lastig gaatjes boren. Gisteren het karwei afgemaakt.

Delft heeft er officieel een nieuwe inwoner bij.
Ik ben trouwens benieuwd hoe hij zich gaat redden, want thuis is hij nogal gemakzuchtig. Ik hoop maar dat ie wat culinaire trucjes van zijn huisgenoten oppikt en zich niet meteen een ongezonde levensstijl aanmeet. Ik zal eens op zoek gaan naar een studentenkookboek. (tips zijn welkom!!)

Grappig dat ik gisteren een berichtje op mijn iPad kreeg of hij dat dekbedgedoe moest open knippen. Ik snapte eerst niet wat hij bedoelde. Uiteindelijk kwam ik erachter. Het overtrek was niet over de hele lengte open aan de onderkant en dat was meneer niet gewend. Na mijn instructies is het toch gelukt om het dekbed in de overtrek te krijgen....lol.....

Nu maar hopen dat onze andere kamerbewoner (mijn pa in de revalidatiekliniek) snel naar huis kan. Dan kom ik wat ruimer in mijn tijd te zitten en kan ik een keertje in Delft gaan kijken. Ben best wel  nieuwsgierig naar het nieuwe 'thuis' van mijn eerstgeborene........

Poepluchtjes

Jaja, dit verhaaltje gaat echt over de 'aromatische' luchten die geproduceerd worden op het kleinste kamertje. Dus pas na het eten lezen...hihi....

Tussen alle drukte door met de bezoekjes aan mijn pa (hij heeft even een paar mindere dagen, hopelijk keert het snel ten goede), werk en huishouden, blijft er gelukkig ook een klein beetje tijd over voor leuke dingen. Zoals visite krijgen. Dinsdagmiddag heerlijk bijgekletst met een vriendin die een kleurrijk bosje trosanjers meebracht. Laatst kreeg ik ook al zo'n bosje en die hebben erg lang gestaan. Dus met deze verse bloemetjes was ik heel blij. Ze staan te schitteren op mijn salontafel.

Hoe het zo ter sprake kwam weet ik niet precies meer. Volgens mij hopte we van stomazakjes legen (je weet ik ben stomapatient) naar hoe het manvolk zo vreselijk kan meuren op het toilet. Toen kwam er ineens een vraag boven borrelen. Waarom ruikt de poep van de ene persoon anders dan van de andere, ondanks dat ze precies hetzelfde hebben gegeten? En waarom laat de ene reukloze knetterwinden en de ander geluidloze stinkscheten. Hier zijn overigens diverse combi's mogelijk. Het kunnen ook stinkende knetterwinden en reukloze, geluidloze scheten zijn.
We konden werkelijk helemaal niks bedenken waarom dit zo is. We voelen ons een beetje te oud om 'Willem Wever' in te schakelen. Daarom gooi ik de vraag maar op het www. Misschien dat één van mijn bloglezers het antwoord weet. En anders hoop ik dat een student die nog een onderwerp zoekt voor een wetenschappelijk onderzoek mijn blogje per ongeluk vindt. Er wordt ten slotte naar de vreemdste dingen onderzoek gedaan. Zoals het spettervrij plassen voor mannen........hilarisch....
http://www.spitsnieuws.nl/archives/raar/2013/11/zo-plas-je-zonder-spetteren

Een gewonnen taart en een beetje Kerst.

Vorige week zondag kreeg ik ineens van een onbekende mevrouw een berichtje in mijn FB-inbox. Ik had haar pagina op FB geliked en gedeeld en was daarmee de gelukkige winnares van een taart. Zoooooo leuk. Ik heb al heel vaak dingen gedeeld en geliked op FB, maar had nog nooit iets gewonnen. En nu kwam mijn naam uit 'de hoge hoed' van Ingrid van 'De zoete lach'. Na wat heen en weer berichten en een telefoontje kwamen we overeen dat het een taart voor mijn (bijna) jarige man zou worden. Gisteren heb ik de taart opgehaald bij Ingrid (die zowat om de hoek woont, ik kwam er langs op de terugweg van mijn pa die nog steeds vooruit gaat!!!!!!) en de taart zag er heel mooi uit........rook nog lekkerder!!

Ondanks dat mijn man zijn verjaardag eigenlijk nooit viert, hebben we nu toch iets feestelijks. Vandaag alvast voorgeproefd al is de verjaardag pas morgen (4 november). Het is een 'machtige' taart, maar wel errug lekker. Inmiddels ziet ie er niet meer uit zoals op de foto....hihi.....
Bedankt Ingrid en veel succes met je uit de hand gelopen hobby ;-)

Inmiddels zijn bij mij de eerste kerstversieringen weggezet. Niet dat ik de dozen al van zolder heb geplukt. Neeeeeee.......ik ging afgelopen week even bij W.ibra binnen kijken. En ik zag daar zoveel mooie kerstspulletjes. Ik heb me echt in moeten houden, want ik had bijna de winkel leeg gekocht. Zie hier mijn bescheiden aankopen. TE leuk om niet te kopen.......

Mag gewoon in de kamer blijven staan. Kan ik er extra lang van genieten!!! Ho Ho Ho......

Genoeg te vertellen, maar geen tijd om te bloggen

Hoe dat komt?
Tja, mijn pa rolde het ziekenhuis in en nu heb ik iets minder tijd om te 'lummelen'. Ik deel met een bijna obsessieve precisie mijn tijd in (ahum....overdrijven is ook een kunst) en daar zit weinig ruimte om zelf te bloggen of blogs te lezen.
Laat ik bij het begin beginnen......

Het eerste weekend van oktober voelde ik mij niet zo lekker. Dat bleek zich te ontwikkelen tot een fikse kaakholteonsteking die, gelukkig voor mij, niet vast kwam te zitten. Maar die tranende ogen, snotneuzen, blafferig hoesten en koorst waren iets teveel van het goeie dus lag ik een paar dagen geveld op de bank.
Vervolgens kwam mijn pa dus in het ziekenhuis te liggen. Hij heeft copd en had het al een paar dagen vreselijk benauwd. Ik helemaal in een dip, want in mijn toestand kon ik niks voor mijn pa of ma betekenen. Ik was niet van plan om met mijn bacteriehaard bij hen in de buurt te komen. Toen ik een klein beetje was opgeknapt, heb ik mijn taak als steun en toeverlaat snel opgepakt. Maar dat viel een beetje tegen, vandaar dat ik ook rustperiodes in moest plannen die eerste week.
Mijn pa knapte helemaal niet op en vorige week is hij naar een revalidatiekliniek verhuisd.  En daar 'woont' hij nu sinds een week. Ik probeer iedere avond even langs te gaan met mijn ma. Vandaar dat ik dus iets minder tijd heb voor andere dingen.

Mijn pa is sinds gisteren weer een klein beetje op aan het krabbelen. Al is dat betrekkelijk natuurlijk, want het kan evenzogoed zijn dat, als ik vanavond langs ga, hij weer helemaal uitgeput en oververhit in bed ligt. We moeten geduld hebben. Ze proberen hem zover op te lappen dat hij zich thuis weer een beetje kan redden. Moet te doen zijn. Ten minste....als er niks tegen zit. Een longonsteking is 'just around the corner'.....

Wil ik nog meer kwijt?
Jaaaaaa........oudste zoon heeft na 3 jaar universiteit zijn bachelor-diploma uitgereikt gekregen en dat was een leuke dag. Al is hij zo broodnuchter om te zeggen dat zo'n diploma weinig voorstelt. Maar mijn man en ik, beide mavo-klantjes, zijn heel trots op hem!! Hij is inmiddels aan zijn master begonnen en is van plan om er daarna nog 1 te doen. 'Dan pas heb ik basis', zegt ie. Hij is dus nog een paar jaartjes onder de pannen.......
Eenmaal terug van het ceremoniële en borrelgedeelte in Delft, zijn we in onze eigen woonplaats bij de Griek beland.

En deze prachtige foto van dochter moet ik gewoon laten zien. Die maakte ze helemaal zelf. Camera op het statief, timer ingesteld, oud dekbed zonder hoes als ondergrond en haar kittige little red dress.......ik vind deze foto geweldig.

En vooruit....ik heb natuurlijk nog een zoon. Als jullie mijn blog al wat langer volgen weet iedereen dat foto's van hem negen van de tien keer met 'de middelvinger' zijn. Wat vind ik op mijn cameraatje als jongste zoon zich verveelt...........

Die zal het weten als hij ooit trouwt, want ik bewaar al zijn maffe foto's. Dan komt er een avondvullende fotoserie, geprojecteerd op een megagroot scherm met middelvingerfoto's en gekke bekkenfoto's......hihi....ik heb nu al lol.

Oeps...bijna tijd om mijn ma weer op te halen. Snel de borden van dochter en mij afruimen (tussen het geblog door hebben we snel gegeten...alles in ettape's) en een was aanzetten. Hoe laat de jongens thuis zijn weet ik niet en mijn man heeft late dienst. Best wel druk, in je eentje.

ps. Heeft iemand een broer of zus voor mij. ik kan er wel eentje gebruiken. Liefst een aardige...hahahaha....

Een werkgerelateerd blogje ;-)

O jee, weer bijna een maand niks geschreven. Komt niet meer goed dit jaar, vrees ik. Weinig inspiratie en ik doe steeds hetzelfde. Ik bezoek eens een rommelmarkt of kringloop, ga lunchen of thee drinken met een vriendin, af en toe een wandeling. Heel saai eigenlijk. Behalve dan de theatershow van Guus Meeuwis. Die was geweldig terwijl ik echt geen die-hard fan ben. Gezellige sfeer, prachtige lichtshow, Guus is heel grappig en hij zingt goed natuurlijk!! Helaas mocht er niet geflitst worden, dus zijn alle foto wazig. Dit is 1 van mijn beste......

Oeps, zet ik 'werkgerelateerd blogje' hierboven en begin ik eerst over allerlei andere zaken. Snel to-the-point komen.
Bij ons op de bieb houden ze het personeel graag scherp dus kregen we afgelopen jaar diverse workshops aangeboden. En die waren eigenlijk best leuk!! Om ons na die workshops niet in te laten zakken werd er een opdracht aan verbonden: Ga aan de slag met een thema dat je aanspreekt en gebruik de tips en trucs uit de trainingen. Nou, dat was even slikken. Hoe pak je zo iets aan? Wat bedoelen ze eigenlijk? Welk thema? En natuurlijk de onzekerheid halverwege het project: Zitten we wel op de juiste weg?

Ons groepje heeft als hoofdthema 'Feit & Fictie'. Dat is heel breed natuurlijk, maar voor onze presentatie hebben we een willekeurig trefwoord gepakt en zijn daar op verder gaan borduren. We zijn boeken, films en informatie gaan zoeken over ONTVOERINGEN. We weten eigenlijk nog steeds niet of we het door ons gekozen onderwerp genoeg uitgediept hebben, maar we zijn wel driftig aan de slag gegaan met sociale media om te kijken of we interactie kunnen krijgen met de 'onzichtbare klant'. Uiteindelijk willen we die lezers IN de bieb krijgen. Binnenkort komt er ook een fysieke presentatie in onze bibliotheek waarin we het programma 'Ontvoerd' (rtl4) van John van den Heuvel centraal zetten. (We hopen stiekem dat er snel een nieuw seizoen komt). Nieuwsgierig naar de boeken die wij gelezen hebben? Deze zijn terug te vinden op het Feit & Fictie-blog

Om sneller de informatie van het blog te kunnen delen, is er ook een Facebook-fanpagina gemaakt. Die is openbaar dus voor iedereen zichtbaar. Maarrr.........voel je hem al aankomen. Die pagina moet natuurlijk gepromoot worden. We willen veel vind-ik-leuks en een grotere bekendheid krijgen dan alleen bij onze VANnU-biebmiepen. Dus als je een Facebookaccount hebt, wil je dan alsjeblieft onze pagina liken. En als het niet teveel moeite is, wil je dan ook onze pagina promoten op je eigen Facebook-pagina. En waarschijnlijk is onze bieb niet bij jullie in de buurt, maar we doen dit voor alle bibliotheken in heel Nederland ;-) Zie het als een soort van etalage die mensen naar de bibliotheek lokt!!
Wij zijn niet de enige werkgroep in onze bieb. Met een beetje geluk mogen we ook de onderwerpen van de andere themagroepen via deze FB-pagina promoten en ik kan je zeggen.....er zitten hele interessante onderwerpen tussen.........

Vrije zondag en de kermis.

Grr&%#rrrr.....konden Wicky en ik afgelopen zondag eindelijk weer eens een keertje afspreken voor één van onze gebruikelijke zondagsuitjes (te voet richting stad, soms alleen iets drinken, soms tapa's erbij), is het kermis!! De terrassen zijn meer dan gehalveerd om plaats te maken voor dit schreeuwerige volksvertier.
Daar hadden wij absoluut geen zin in. De kermis is niet aan ons besteed. Vroeger, toen de kinderen nog klein(er) waren, hoorde het er bij. En het was ook hartstikke leuk en gezellig. Die glunderende gezichtjes als ze op een politiemotor in de draaimolen zaten of in de vliegtuigjes. Touwtje trekken, ballen gooien. Na afloop een zak oliebollen mee naar huis en smikkelen maar. Maar wij zijn de kermis ontgroeid dus moest er een alternatief verzonnen worden. En daar zijn wij best goed in al zeg ik het zelf.

Aangezien wij dicht bij de Belgische grens wonen en onze zuiderburen tenminste verstand hebben van openbaar vervoerprijzen, tuften we met de auto naar Essen om daar de trein naar Antwerpen te pakken. Voor € 5,40 per persoon kochten we een retourtje naar deze mooie, oergezellige, bourgondische stad en zo'n 40 minuten later kwamen we op het prachtige station van Antwerpen aan.

Omdat foto's maken niet ons doel was, heb ik er maar ééntje van dit station gemaakt. Maar als je nieuwsgierig bent, ga gerust een googelen, want het station is een echt juweel!!

Onze eerste stop was Starbucks voor een lekker bakkie. Jammer dat ik geen koffie lust, want van die verschillende smaken ging ik welhaast watertanden. Ik nam een thee en Wicky een smakelijk uitziende koffie met koek.

Tijdens onze zomervakantie waren mijn man en ik ook naar Antwerpen geweest en hadden toen geluncht bij een alleraardigste tearoom. Ik hoopte stiekem dat ik die terug kon vinden, maar wij waren vanaf een heel andere kant naar het centrum gelopen. Wicky en ik begonnen aan onze zoektocht. Het was gezellig druk op straat ondanks dat de winkels niet open waren. Na een flink stuk gelopen te hebben, was ik het spoor volledig bijster. Ik dacht dat we niet eens in de buurt waren van tearoom Désiré de Lille, dus Wicky ging het vragen bij een Take-Out tentje. Zij vraagt, kijkt opzij, ik kijk omhoog en allebei roepen we 'dit is het, we zijn er al'. Het take-out loket hoort bij Désiré de Lille en een stukje verder in de straat is de tearoom.

We vonden snel een plekje op het verrassend grote terras achter het etablissement en gingen allebei voor de garnalenkroketjes. Jammie....zoooooo lekker. We genoten met volle teugen want het was, ondanks de sombere voorspellingen voor die dag, stralend en zonnig weer!!

En we moeten het uitstapje nog een keer overdoen, want Wicky vergat te lachen op deze foto...hihi.

Op de terugweg naar het station namen we bij het Take-out loket een wafel. Helaas was die niet zo lekker, beetje taai. Desalniettemin was ons uitstapje Antwerpen zeer geslaagd en zeer zeker voor herhaling vatbaar. Klinkt trouwens wel een klein beetje decadent: Kom we gaan ff lunchen in Antwerpen. Is toch buitenland ;-)

What's next??
Shoppen in Milaan of sightseeing in Barcelona. Ik droom nog even verder.....hahahaha......

Wapentuig en wapenfeiten.

Bij gebrek aan inspiratie duik ik even in het verleden. Geen jaren terug hoor. Eerder een paar maandjes...afgelopen mei. Net na het examen van jongste zoon. Wat er toen gebeurde was zo iets wonderbaarlijks......hij (jongste zoon dus) begon uit zichzelf zijn kamer op te ruimen. Dat was nog nooit eerder vertoond. Een schat aan herinneringen kwam voorbij. Speeltjes uit Happy Meals, werkstukken van de basisschool (Heb ik bewaard, want daar zitten juweeltjes tussen. Vooral de verzonnen enquetes die het werkstuk compleet maakten...hihi), een hoop papieren en ander troep en......het door de jaren heen verzameld plastic wapentuig. Van de 6 vuilniszakken die volledig gevuld uit zijn kamer kwamen heb ik geen foto gemaakt. Van zijn schietgeweertjes wel......

Niet dat hij vaak 'oorlogje' speelde. Maar hij was van heel jongs af aan helemaal bezeten van soldaten, leger, oorlogsfilms en WOII. Heeft ook lang geroepen dat hij soldaat wilde worden. Is ooit met zijn pa naar een open dag van de landmacht geweest en vond onze vakantie in Normandië helemaal geweldig. Inmiddels zit hij op universiteit Tilburg en studeert hij economie. Iets heel anders en dat is een pak van mijn hart.

Om even terug te komen op die 'verzonnen enquetes'. Grappig dat onder zijn schoolfoto, die tijdens de diploma-uitreiking getoond werd, de begeleidende tekst 'levendige fantasie' stond. Dus met veel fantasie door het VWO gerold....lol. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden op de universiteit......

Nu iets recenters.....
Een wapenfeit van dochter. Zij ging afgelopen vrijdag met vriendje bij de bouw van een corsowagen kijken en.....werd meteen aan het werk gezet. Ze vond het zo leuk dat ze zaterdag ook nog dahlia's ging 'tikken'. Helaas moest ze tijdens het bloemencorso in Zundert zelf werken, maar wat was ze trots toen ze hoorde dat de wagen, waar zij een kleine bijdrage aan had geleverd, op de derde plaats was geeindigd!!
Vandaag stond er toevallig een artikel in de krant over hoe veel stress de bouwclub heeft gehad om alles op tijd af te krijgen.......

Ik ben benieuwd of het volgend jaar bij haar weer gaat kriebelen, want het schijnt nogal verslavend te zijn.....

En nu nog even mijn wapenfeit. het cadeautje, inclusief kerstkaart, voor mijn kerstgekke vriendin Natasja.

Het was om de mand te doen, maar ze vond de kerstkaart en de uitgeprinte kerstideetje het allerleukste. Vooral omdat op de kaart 'sing Christmas carrols' stond en dat was zij 2 dagen eerder aan het doen toen zij mij belde en ik kerstliedjes op de achtergrond hoorde....lol.

Yes I can!!!

Nou ja........het is in ieder geval 1 keertje gelukt. Onder begeleiding ;-)
Het kriebelde al een tijdje. Ik wilde het echt eens een keer proberen, maar telkens kreeg ik 'cold feet' . Of eerder angstaanvallen....
Waar ik het over heb?
Eh...over het feit dat ik wel een rijbewijs heb, maar niet veel rijervaring. Stadsritjes gaan nog wel, in oostelijke richting naar woonboulevard Breda en in westelijke richting naar Intratuin durf ik ook. En een stukje België in omdat een vriendin in Essen woont is eveneens geen probleem. Lastiger wordt het als ik taxi moet spelen en oudste zoon naar Kruisland moet brengen. Dan moet ik alleen retour en schemering te samen met een bochtige weg bezorgen mij klamme handjes en verkrampte schoudertjes.
En toch ben ik naar....tadaaaa....Rhoon gereden!!! Want in Rhoon was wat te beleven afgelopen weekend (24 + 25 augustus)

Weken geleden had ik de aankondiging al gezien: een Kasteelfair met heel veel brocante, georganiseerd door Corrie van De zoete inval. Daar wilde ik bij zijn. Eerst zou een collega meegaan, maar die had uiteindelijk andere verplichtingen. Toen vriendin Natasja gepolst. Zij zag het wel zitten en durft sowieso overal naar toe te rijden dus we zouden met haar auto gaan. Maarrrrrrr........die kriebels dat ik het zelf wilde proberen kwamen weer opzetten. Natas had er alle vertrouwen in. Ik iets minder, maar uiteindelijk heb ik ZELLUF GEREDEN!! Zij heeft me er doorheen gesleept. Bleef heel rustig en daar werd ik ook weer rustig van. Ik ben best een beetje trots op mezelf al besef ik heel goed dat ik deze overwinning aan Natasja heb te danken. Dus duizendmaal dank, lieve vriendin!!!

Nu terug naar de brocante fair. Die was geweldig!! Perfect georganiseerd. We konden bij de plaatselijke Intratuin parkeren en werden met een pendelbusje naar de plek van bestemming gebracht. Eenmaal binnen leek het bijna een sprookje. De sfeer, de vele kramen met de prachtigste spullen en het weer was ook al perfect. We begonnen met een bakkie thee en iets zoets. Je kon het geen gebakje noemen. Nee......het was met recht patisserie te noemen. Was nog moeilijk kiezen, want er stonden zoveel lekkere taartjes.Na wat wikken en wegen gingen we allebei voor de frambozenclafoutis. Jammie!!!

Eenmaal op het grote veld met de kramen hebben we onze ogen uitgekeken en genoten van al dat moois. Het was een topdag. Halverwege nog een keer aan 'de zoete koek'. Een millionairslice. Mierzoet, veel calorietjes, maar vreselijk lekker. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik deze dag weer inlijst en toevoeg aan mijn hoofdstukje: Mooie herinneringen!!

Wat betreft mijn rij-angst: daarin ben ik niet alleen. Toen ik maandag op mijn werk kwam en over mijn overwinning vertelde, waren er een aantal collega's die precies hetzelfde hebben............

Op de valreep.....

.....mijn laatste vakantieverslagje. Ik ben niet zo schrijflustig geweest als vorig jaar. Toen kreeg ik het voor elkaar om iedere twee dagen een stukje te schrijven. Maar ja, that was then and this is now. Het was  nu ook veel warmer.
Maandag was de bekende wielerronde 'Draai van de Kaai' en daardoor was ik het grootste deel van de dag alleen thuis. Heb ik snel mijn wc-kes een grondige poetsbeurt gegeven. Yep, als het manvolk van huis is gaat deze dame met wc-borstels en chloor het porselein te lijf en dat voelt zo heerlijk. Een hele dag een fris en vooral schoon toilet ;-) 's Middags gezellig bij een vriendin in de tuin gelounged onder het genot van een lekker bakkie thee, want ik doe niet aan alcoholische versnaperingen.

Dinsdagochtend gewandeld en voor de rest niet veel gedaan die dag. Want woensdag gingen we naar Amsterdam....met de trein. Ik reis nooit met de trein en ik denk dat ik vanaf nu ook NOOIT MEER MET DE TREIN GA REIZEN. Echt, ik vind er niks aan.

Vanaf station Centraal liepen we meteen naar de Dam, want we hadden kaartjes voor Madame Tussaud. Voor de Amsterdamse bestrating had ik duidelijk de verkeerde schoenen aan. Met mijn krakkemikkige rug waren een paar stevige bergschoenen beter geweest, maar ja...da's niet zo elegant. In de rij bij dit wassenbeeldenmuseum heb ik me kapot geërgerd. Er lopen van die 'crewmembers' rond die mensen achter in de rij verleiden met het aanbod dat ze met bijbetaling van 5 euro meteen naar binnen mogen. Het gevolg was dat onze rij niet opschoot. Slim idee om meer geld in het laatje te krijgen natuurlijk, maar zeer vervelend voor de andere wachtenden. Na 10 minuten waren we nog geen centimeter opgeschoten. Toen zijn we weggegaan en hebben eerst wat rondgelopen en geluncht. 

Wat later, bij onze tweede poging, ging de rij wat vlotter. Gelukkig maar, want onze kaartjes waren via internet besteld en ook al afgerekend. Het was er erg druk en dat is niet verwonderlijk natuurlijk. Het viel nog niet mee om foto's te maken zonder medetoeristen al is dat uiteindelijk aardig gelukt. Geen toerist te zien, alleen maar wassen beelden.

Jammer genoeg zijn de foto's die mijn man gemaakt heeft allemaal bewogen.....

Wazig met George, wazig met Robbie en wazig met Sean. Ach, ga ik gewoon nog een keertje terug met mijn dochter. Zij kan veel beter foto's maken. Alhoewel......die treinreis.....

Het was leuk om weer eens een keertje in Amsterdam te zijn, maar dodelijk vermoeiend. Ondanks de vele rustpauzes die we namen......

Voortaan doe ik het wel met de foto's.......

Omdat mijn rug het echt niet meer hield hebben zijn we op de trein gestapt om in Delft, waar onze oudste zoon studeert, weer uit te stappen. Daar hebben we lekker gegeten bij.............

Het koningspaar was er ook. Als grote deurposters op het dames en herentoilet. Jammer dat ik daar dan weer geen foto van heb gemaakt.

Donderdag was ik gebroken. Omdat het weer een zonnige zomerse dag was togen we naar Tholen. De zon was een weldaad voor mijn pijnlijke gewrichtjes al kon ik niet echt mijn draai vinden. Helemaal niet toen oudste zoon belde met de vraag waar de tuinslang lag. Hij had het zwembad weer opgezet en toen wilde ik liefst meteen naar huis zodat ik ook kon poedelen.

s' Avonds zijn we met ons vijfjes uit eten geweest. Was 1 van de weinige dagen dat ons gezin compleet was. Manlief en ik hebben wel vakantie, maar de kids niet. Scheelde mij ook bergen was. Vorig jaar heb ik een paar dagen van MIJN vakantie moeten gebruiken om de vakantiewas van oudste zoon en dochter weg te werken. Nu draai ik wel wasjes, maar ik strijk niet....
Oh...en oudste zoon maakt ook aardige foto's....

Zoals deze, van dochter en mij.

Vrijdag, op de warmste dag van het jaar, heb ik de kunst van het poedelen geperfectioneerd. Zwembad, water en twee grote zwembanden. Oogjes dicht, zon op mijn snoet en ik waande mij in de Middellandse Zee.

Zaterdag waren de temperaturen weer 'normaal' en heb ik wat boodschapjes gedaan.

Vandaag naar Kaatsheuvel gereden. Niet voor de Efteling, Neeeeee. Er was een zomermarkt en....die viel zwaar tegen. Wel leuk was het om de winkel Yvonne's Brocante te bezoeken. Helaas was de eigenaresse (nog) niet aanwezig toen wij er waren.

Op de terugweg een tussenstop gemaakt in Bosschenhoofd..........

Coupe 'lekker' en coupe 'zomer'.....mmmmmm.........

Terugkijkend op de afgelopen weken was dit een hele goeie vakantie!!! Geen inpakstress, geen reisstress, prachtig weer en veel relaxen. Wat wil een mens nog meer!!
Woensdag sta ik ingeroosterd dus dan is het echt gedaan met de pret en begint het 'echte' leven weer.

Na zonneschijn komt........onweer :-(

Die wisselvalligheid in het weer was ff wennen. Soms moesten de plannen worden aangepast. Zoals donderdag, toen na een bewolkt begin toch ineens halverwege de ochtend de zon doorbrak. We stonden klaar om naar de Krabbenfoor (braderie in naburig Bergen op Zoom) te gaan, maar besloten op het laatste moment om toch maar naar de Bergs Diep-sluizen bij Tholen te rijden. Goeie keus, want we hebben weer heerlijk kunnen genieten van het zonnetje!!!

Vrijdag zag het er naar uit dat regen roet in het Krabbenfoor-eten zou gooien. Gelukkig klaarde het na de middag op en ging deze Tullepetoan met manlief naar het 'vijandige' Krabbengat (carnavalsvijanden wel te verstaan...hihi) Het moet gezegd......het is een hele leuke braderie!!!

Het was mooi weer, gezellig druk en er was van alles te zien.

Veel creativiteit:

Line-dance, levende muziek en ander entertainment:

Overvolle terrasjes (hier zaten wij):

Heel veel kramen waaronder deze met Dutch Design-krukjes (het boekenkrukje vind ik super):

Lavendelvelden:

Echt waar:

Het was een zeer geslaagd uitstapje, maar wel ontzettend vermoeiend.

En toen werd het zaterdag...........

Die vergeten we maar snel. Het werd toch tijd om mijn gewrichtjes te laten rusten ;-)

Zondag wilde manlief naar de kermis in Tilburg en ik.....eh, liever niet. Teveel herrie en zo. Als alternatief gingen we op de fiets naar een ontzettend leuk lunchadres, Lodge Visdonk. Ik had er al veel over gehoord en nu ben ik er dan eindelijk een keer geweest!!

Het eten was heerlijk. Was nog moeilijk kiezen met al dat lekkers op de menukaart. (klik voor de site)
Na zo'n supermaal vond ik het niet eens erg dat mijn man een blonde pakte ;-)
Kijk, zijn (doop)naam staat er op!! 

Het was een verkwikkende dag. Niet meer zo klef warm als de afgelopen dagen. Perfect om een tuinkarweitje aan te pakken. Ik heb het 'prikbord'pallet gedeeltelijk geverfd. Was vorig jaar 1 van mijn vakantieprojecten. Ik heb het toen in een donkere beits gezet en dat was ik een beetje beu. Zo somber. Vandaar dat ik een blikje verf in de uitverkoop kocht en de voorste planken een lichtere kleur heb gegeven.

Gewoon over de beits gekwast. We zien wel wat er gebeurt. Ziet er een stuk beter uit.