Vanuit de juiste hoek.......

....valt overal iets van te maken......

Vorige week liep ik in mijn stadje over de afzichtelijke Nieuwe Markt en wat zag ik daar?
Een kunstwerk? Een verlaten tuinset? Reclame voor iets?
Ik maakte snel een foto van deze vreemd geplaatste meubeltjes en shopte vrolijk verder. Wat niet meeviel, want het was een hele sombere dag......
    

Ik was het weer een beetje vergeten tot ik vandaag de krant opensloeg en deze foto zag.......

De foto is vanuit een heel andere hoek genomen en het ziet er ineens een stuk gezelliger uit. Maar dat is het niet. De Nieuwe Markt, die een aantal jaar geleden zo nodig op de schop moest, is een saai, levenloos en winderig plein. Die kop boven het artikel, 'knusse tuinkamer', raakt kant noch wal.

Vroeger was het een parkeerplaats waar je je auto lekker dichtbij de winkels kon parkeren. Maar dat was niet esthetisch verantwoord dus er werd een ondergrondse parkeergarage gebouwd. Het plein is jarenlang één grote bouwput geweest. Vele zaken zijn verdwenen doordat de klanten wegbleven. De 'puist' op de bovenste foto werd al snel als 'het lelijkste gebouw' van mijn stadje betiteld. Het heeft een hele poos geduurd voordat deze ruimte verhuurd was. Er zit overigens wel een hele goeie lunchroom in, 't Paviljoen, en als je er binnen zit, merk je niks van de afzichtelijke buitenkant, maar op het terras heb je geen soort van een uitzicht....niet gezellig.

 Close-upje van de puist

Met weemoed denk ik terug aan hoe het vroeger was......dit was in 2009........

Oh, en bij het onderschrift van de krantenfoto roept architect Thom Hoevenaar iedereen op om er lekker op te gaan zitten. Zijn kunstzinnige creatie van een tuinkamer is een voorproefje van een knus, huiselijk plein....

HAHAHAHAHAHAHA......IK ROL VAN MIJN STOEL VAN HET LACHEN........

Tien jaar naar uitgekeken!!!

Eindelijk, eindelijk, na 10 jaar wachten de herkansing van een 'mijlpaal'-verjaardag. Klinkt misschien een beetje vreemd voor de meeste van jullie, maar voor mij was dit heeeeel erg belangrijk.
De uitdrukking 'het leven begint bij 40' ging voor mij 10 jaar geleden namelijk niet op. Mijn leven stond toen een beetje stil en startte tergend langzaam weer op na 8 weken ziekenhuis. Dat is allemaal terug te lezen op mijn andere blog, About Sjonke

Dit jaar vierde ik, op 10 januari, mijn 50e verjaardag. Ik heb werkelijk heel de dag lopen glunderen en glimmen. En mijn dierbaren hebben me echt weten te verrassen. Ten eerste met een heuse Sarah-pop. Zoals ik mijn kinderen ken, had ik eigenlijk niet verwacht dat ze het voor elkaar zouden krijgen. Maar oudste zoon nam het heft in handen, zocht contact met mijn creatieve 'zussie'-vriendin Natasja en kocht de materialen. Hij heeft zelfs kleren uit mijn kast geplukt en dat heb ik helemaal niet in de gaten gehad. Terwijl ik het normaal altijd doorheb als er iemand aan mijn spullen heeft gezeten. Mijn dochter heeft samen met Natasja een prachtige pop in elkaar geknutseld en de jongens hebben die 's nachts opgehaald (moest wel heel laat, want ik ben een nachtbraker en de jongens slapen liever uit dan heel vroeg een Sarah ophalen)
Dus toen ik 's ochtends beneden kwam en eerst gefeliciteerd werd door mijn man, trok hij de gordijnen open en kwam verrassing nummer 1 tevoorschijn......

Omdat ik taarten bij Hema had besteld en ik meteen ook wat lekkers op mijn werk wilde afgeven, ging ik met mijn man mee richting stad. Helaas lukte het me niet om ongezien de lekkernijen in het keukentje te zetten, want ik moest ook mijn verlofaanvraag voor de zomervakantie inleveren. Van alle kanten werd ik bestormd door collega's die mij feliciteerden en......stiekem genoot ik enorm van deze aandacht ;-)

's Middags werd ik door man en kinderen getrakteerd op een overheerlijke lunch. Voordat ik mijn bordje met garnalenkroketjes voor mijn neus kreeg, kwam verrassing nummer 2, van manlief Peter deze keer........

Ik, die nog nooit heeft gevlogen, krijg een rondvlucht in een klein vliegtuigje!! Ik heb altijd heel stoer geroepen dat ik dat wel een mooi cadeau voor mijn 50e verjaardag zou vinden. Be careful what you wish for, want het gaat nu echt gebeuren. Sjonke gaat de lucht in. Alleen jammer dat het vliegtuigje niet groot genoeg is voor ons vijven........ Maar als dat vliegen mij bevalt gaan we gewoon een keer gezellig met 'the plane' naar Berlijn, Praag, Barcelona of Rome (wishlist)

Verrassing nummer 3 was dat mijn pa zich goed genoeg voelde om op mijn verjaardag te komen. Vorig jaar lag hij op mijn verjaardag in het ziekenhuis. En met zijn laatste opname en revalidatie (van oktober tot en met december) nog in mijn achterhoofd, kon het twee kanten opgaan. Of wij met de taart naar hun, of ik haalde pa en ma op om naar mij te gaan.......

Gelukkig het laatste. Zien jullie het ook, dat ik heel erg op mijn pa lijk. Vooral op deze foto. Ik heb gewoon dezelfde neus. Had eigenlijk liever de neus van mijn ma gehad....is niet zo groot......

Vergeet ik bijna het cadeau dat ik van mijn kinderen kreeg te laten zien. Van de iphone die ik van pa en ma kreeg heb ik nog niet eens een foto gemaakt.......da's de leeftijd denk ik....lol......

De pot staat inmiddels op zijn plekje voor het raam en de iphone is al in gebruik ;-)

De avond had ik zelf gepland. Niks spectaculairs, want daar hou ik helemaal niet van. Gewoon een gezellige avond met mijn vriendinnen. Ik heb genoten en kijk terug op een fantastisch mooie, warme (en laat de zon nu ook heel de dag geschenen te hebben), liefdevolle 50e verjaardag. Eentje met een gouden randje!!!!

Ik ben gezegend met al deze lieve mensen om mijn heen. Bedankt allemaal voor deze geweldig dag xxx

Knoop doorgehakt

Na jaren van rugklachten, fysiotherapie die weinig uithaalt en de pijn verbijten heb ik dan toch de knoop doorgehakt. Ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts en aangegeven dat ik toch wel toe ben aan pijnmedicatie.
De hoestbuien van mijn laatste verkoudheid hebben er aan 'meegeholpen'. Een spier (kan ook een rib geweest zijn) raakte zo geïrriteerd dat ik op Tweede Kerstdag zelfs naar de huisartsenpost ging, omdat ik de pijn niet vertrouwde.

Ik weet al jaren dat ik artrose heb in mijn rug en de lichte scoliose was in mijn jeugd al ontdekt. Voor mijn onderrug was het vanwege mijn hypermobiliteit een godsgeschenk dat de wervels iets in elkaar zakten. Daar heb ik sinds een jaar of 8 nagenoeg geen last meer van. Het middengedeelte van mijn rug en mijn nek is een heel ander verhaal. Spieren overbelast en vreselijk stekende pijnen met scherpe uitstralingen. Soms is de pijn zo erg dat ik er duizelig van word. Maar dat naar de dokter gaan stelde ik alsmaar uit. Tja...eigenwijs hè. Tot tadaaa....7 januari. Eerst nog de uitslag van de röntgenfoto afwachten en dan beginnen we met pijnstillers. Mijn eerste vraag was of deze verslavend zijn, want daar zit ik niet op te wachten. Was ook 1 van de redenen dat ik zo lang gewacht heb. Gelukkig wist de huisarts mij gerust te stellen. De pillen waar we mee gaan beginnen worden ook aan reuma-patiënten gegeven en kunnen langdurig, zonder gewenning, genomen worden. De pijnpoli en eventuele pijnblokkades zijn voorlopig nog niet aan de orde.

Klaar met het gezeur. Nu de leuke dingen....                                                                                
Omdat ik vakantie had tussen Kerst en Oud&Nieuw heb ik, met hier en daar een rustdag, toch nog leuke dingen kunnen doen. Zo was ik samen met mijn dochter naar Intratuin waar ik ideeën opgedaan heb voor een mooi opgemaakte pot die ik voor mijn raam wil. De inwendige mens werd ook niet vergeten ;-)

Het weekend voor Kerst moest ik nog cadeautjes kopen dus op zaterdag met een flinke boodschappenlijst naar de stad. Het eerste wat ik deed was Miss Etam binnenzoeven om een outfitje voor mijzelf te scoren. Gelukkig vond ik iets naar mijn zin. Trouwens nog een verhaal apart, want het jasje dat ik had gekocht vond ik achteraf ietsje te krap zitten. Heb ik uiteindelijk niet aangehad met kerst. Op oudjaarsdag ging ik het ruilen en toen was het ineens afgeprijsd. Kreeg ik nog 15 euro terug ook....lachen.....
Bij de kassa van winkeladresje nummer 3, zag ik een vriendin waar ik 2 dagen eerder ruim een uur mee aan de telefoon hing. Omdat we nog niet uitgekletst waren gingen we even een bakkie met iets lekkers doen...hihi....moet kunnen toch!!?? Daarna snel de rest van de boodschappen gedaan wat niet meeviel met die zaterdagdrukte.

Daags daarna weer even de stad in met Wicky. En wat doen wij heel erg vaak.........

ETEN IN DE STAD!! Dit keer bij een heel leuk Wok-tentje. Helaas was dit 1 van de keren dat ik door mijn rugpijn een uitstapje moest inkorten en een paar rustdagen moest inlassen.

Eerste kerstdag was een echte familiedag. 's Middags naar mijn ouders (zo fijn dat mij pa weer thuis is) en 's avonds lekker aan de steengrill. Tweede kerstdag moesten alle drie de kinderen werken en ging ik dus naar de huisartsenpost. Diezelfde avond kreeg ik last van een blaasontsteking. Bijna niet geslapen, omdat ik iedere 10 minuten naar het toilet moest....grrrrr. De volgende ochtend een vervangende artsenpraktijk bezocht (waarom is mijn eigen huisarts zo vaak met vakantie) waar ik meteen een recept voor een antibiotica kuur meekreeg. Gelukkig slaat zo'n kuurtje al vanaf tablet 1 aan en na een zielige oproep op FB dat het zo'n saaie dag was en ik graag naar de film wilde, reageerde vriendin Gosia dat zij wel meewilde. We gingen naar 'Soof'. Echt een ontzettend leuke feelgood-film!!!!

 Een paar dagen later kreeg ik van Gosia les in faworki maken. Een Poolse lekkernij, vrij vertaald (?) 'angel wings' want ze lijken een beetje op de vleugels van engeltjes.

En het nieuwe jaar goed begonnen met een 'brocante/kringloop'-route. Samen met een vriendin, die ik al vanaf de lagere school ken, een hele dag op pad geweest. Drie brocantewinkels en 2 kringlopen bezocht. Was een topdag. Ik heb grootse plannen met het onooglijke lampje ;-) Ben trouwens vergeten de schoenmal op de foto te zetten. We kochten er allebei eentje, voor een prikkie bij de kringloop......

Nog even 1 foto laten zien....die van mijn moslijst. De kerst is wel voorbij, maar de lijst zit nog niet aan zijn uiterste houdbaarheidsdatum. Hij hangt nu, met een kleine aanpassing, aan mijn schutting.

Oeps, wat een lang verhaal. Maar door die rugpijn zit ik niet vaak op de gewone pc om blogjes te schrijven. Deze heb ik zelfs in etappe's gedaan. En als de batterij van mijn iPadje aan het eind van de dag op nog meer dan 50 % staat, zegt dat genoeg. Dan heb ik voor pampus gelegen. Maar ik had er de leuke uitstapjes niet voor willen missen!!!!